Categoriearchief: Nieuw!

Opgebrand

 

klein (2)

” Moest jij niet naar een festival of zo, Fiek?” Vraagt de Puber12 die net de tuin binnen is komen stuiteren.
” Shoot, ja, hoe laat is het?” Zeg ik hardop terwijl ik naar mijn horloge kijk. Oeps. Tegen half vier al terwijl ik er half vier had moeten zijn.
” Fiek, shirt omhoog.” Zegt puber12 streng met priemende vinger. ” Je hebt Pappa nu, het mag niet meer.”

Ik moet lachen en knipoog naar De Man. Ondanks dat mijn festival outfit alles behalve ordinair is, is het blijkbaar voor meisjes van 12 aanstootgevend. En ergens ben ik daar blij mee. Hoeven haar Pappa en Mamma zich in ieder geval geen zorgen te maken over haar moreel besef.
Ze springt op om me een grote knuffel te geven en terwijl mijn rug stevig gekraakt wordt, wens ik haar voor de vierde keer dit weekend een fijne vakantie met Mamma en grote broer toe. Lees verder

Stiefmoederdag

Ik hang op de bank bij te komen van het ochtendritueel.Terwijl er een kop koffie voor me wordt neer gezet krijg ik een aai over mijn bol. Ik hou het niet meer vol om mijn ogen open te houden en dommel in. Mijn gedachten dwalen af. Ineens word ik ruw verstoord door een enorme adrenaline kick en mijn lichaam begint weer als een drill boor te trillen. Ik vloek. Ik heb zo’n hekel gekregen aan die aanvallen.
” Wat is er, Fiek?” word er bezorgd gevraagd terwijl ik bedenkelijk kijk.
” Shit, Moederdag! Tijn heeft nog niks geknutseld en met de wisseldag die donderdag komt heb ik alleen vandaag en morgen nog om hem iets te laten knutselen.” Zeg ik kreunend met een pruillip.

Lees verder

Het Ja woord.

Dinsdag
Terwijl we aan het koken zijn, vraagt Puber12 aan De Man of hij eigenlijk wel wat geregeld heeft voor ”dinsdag”. Ik kijk haar vragend aan. Dinsdag? Normaliter moet ik werken maar ze weten dat ik vrij ben. Ik zie een big smile en glimmende oogjes bij de man. De pretoogjes waar ik zo verliefd op werd. Samen verdwijnen ze uit mijn gezichtsveld. Ik roer in mijn risotto terwijl de denk rimpels in mijn hoofd staan.

Lees verder

Vrouwen achter het stuur

Ik kijk om me heen en floep er zachtjes ” kak ” uit. Geen parkeer plek in de buurt te vinden. Er is nog één plekje vrij vlakbij mijn bestemming. Het befaamde plekje waar ik vorige keer na wat fietsen verplaatsen en wat tactische aanwijzingen van Tante Sergeant Takkie als een heuse chauffeur uit heb weten te manoeuvreren. Aangezien ik geen zin heb om met zware bouw materialen te gaan slepen besluit ik Takkie in een sierlijke zwiep daar toch te parkeren. Noem het eigenwijs, ik noem het lui. Vorige keer kwam ik er ook uit dus dat zal straks ook wel lukken. Met wat buik inhouden en gefriemel lukt het me ook om de auto naast me niet te beschadigen en uit te stappen.
Lees verder

Homo-huwelijk

Terwijl ik hevig gevangen zit in een fijne dagdroom, probeer ik achter de Tijn2012 aan te rennen die ik zojuist onder de douche vandaan geplukt heb. Hij heeft vandaag in extreme mate last van zijn spraakwaterval dus ik moet eerlijk toegeven dat niet alles bij me binnenkomt. Af en toe hum ik wat terwijl ik verder droom. Vanuit mijn droom word ik wakker geschud door iets wat hij zegt wat op dat moment mijn aandacht trekt.

” Mam, jongens kunnen toch niet met elkaar trouwen?” Vraagt hij me terwijl hij met mijn ketting speelt.
” Jawel hoor, jongens kunnen ook met elkaar trouwen.” Zeg ik terwijl ik benieuwd ben waar dit gesprek heen zal leiden.
” Ja, maar dat hoort niet, toch?” Kletst hij.
Ik vraag me af waar dit vandaan komt want vanuit de opvoeding die ik probeer mee te geven is een homo huwelijk alles behalve een issue.
” Waarom hoort dat niet? Als twee mensen gelukkig zijn en willen trouwen, dan is dat toch het mooiste wat er is?” Zeg ik terwijl ik zijn haren nog eens extra afdroog.
” Maar twee jongens die trouwen, dat is toch niet handig?” Vraagt hij me terwijl hij me eens doordringend aan kijkt.
” Ik denk dat het geen kwestie van handigheid is. Het heeft met geluk te maken. Wanneer twee mannen kinderen willen is dat praktisch gezien niet zo handig want mannen kunnen geen kinderen baren. Maar alles is mogelijk.” Zeg ik terwijl ik er nog eens goed over na denk.
” Ja maar mam, het hóórt niet!” Een vingertje wijst in de lucht om zijn woorden kracht bij te zetten.
” Waarom hoort het niet? Liefde en geluk is het mooiste wat er is. Ook tussen twee mannen. Helaas denkt de maatschappij er nog wel eens anders over want in principe wordt er gesproken over een man vrouw relatie. En er zijn een hoop bekrompen mensen die anders beweren. Maar, twee mannen of twee vrouwen samen is zeker niet gek en kan en mag gewoon. Zolang je iedereen maar in zijn waarde laat. ” Zeg ik streng maar liefdevol.
” Mam, ik vind het maar ingewikkeld.” Zegt mijn kleine kleuter zuchtend.
” Het leven is soms ingewikkeld. Dat maakt het leven juist zo mooi.” Zeg ik terwijl ik hem een dikke knuffel geef.

” Mama, ik ga maar gewoon met jou trouwen. Dat is het makkelijkste.”

Geheime missie

Terwijl ik de Tijn2012 uit Takkie vis, kijk ik schichtig om me heen.
” Mammaaaaa, wat gaan we doen hier?” Roept de kleuter hard zodat iedereen die in een straal van 30 meter rond loopt ons kan horen.
”Dat hoor je later wel, aap, nu ff zachtjes.” Fluister ik.
We lopen naar het grote gebouw en ik zie een speeltuintje.
”Ga maar even spelen!” Zeg ik terwijl ik in gedachten verzonken om me heen kijk.
Vanaf een afstand zie ik een man ons nauwlettend volgen. Ik probeer een paar keer stiekem te kijken maar hij volgt me op de voet. Ik voel me ongemakkelijk.
Ik neem de omgeving in me op en zet alle voor en nadelen op een rijtje. Als ik voel dat we door nog meer mensen worden bekeken rennen we vlug weer terug naar Takkie.

Lees verder

Moederdag

Na een wilde stapnacht rijd ik door Amersfoort op de fiets van mijn moeder. Ik mocht haar fiets lenen omdat de band van mijn eigen moederfiets lek is. Terwijl ik door de binnen stad fiets, rinkelt mijn telefoon constant. Vanuit mijn zak hoor ik de push berichten die binnen blijven komen. Stuk voor stuk fijne moeder dag wensen van de liefste mannen van Twitter.

Lees verder

”Bel me niet register”

krantTerwijl ik net van plan ben om op de fiets te stappen gaat mijn telefoon. Prive nummer. Toch
maar opnemen.
”Goedemorgen met Annelies van de Volkskrant. Spreek ik met mevrouw van Olst?”
Hoor ik aan de andere kant van de lijn. Ik krijg spontaan de kriebels. Niet weer hè.
Ik wacht even. ”Ja, daar spreek je mee.” Zeg ik vertwijfeld.
” Fijn! Dan heb ik meteen de goede persoon te pakken. Ik hoop dat ik niet al te ongelegen bel. Ik bel namelijk met een hartstikke leuk aanbod en het kost maar twee minuten van uw tijd. Mag ik u even storen om uit te leggen waar ik voor bel?” Ratelt Annelies door in een tempo waar Max Verstappen nog een puntje aan kan zuigen.
Lees verder