Ik puf. Ik parkeer de auto. Alhoewel ik probeer het. Waar ik normaliter een vrouw ben die super strak kan inparkeren zonder moeite, moet ik 5 keer steken. Vanaf 2 parkeerplaatsen voel ik ogen in mijn zijraam priemen. Ik word uitgelachen. Ik trek mijn wenkbrauw op, trek nog even op en parkeer super strak (ok, na 5 keer) in. Ik smijt de deur dicht en ren naar de overkant van de straat. Ik glimlach nog snel bij het lezen van mijn twitter berichten, voor ik de deur van de school van de Tijn2012 open trek.
Ik sluip naar de BSO ruimte. De pedagogisch medewerker en Locatiemanager zien me aankomen. Ik zie dat ze mijn reactie afwachten. Ik glimlach. Top, zo doe ik het ook altijd. Ze kijkt me vragend aan en ik knik.
‘’ Tijn! Mamma is er!!!’’ Roept de pedagogisch medewerker die mijn kleuter de afgelopen drie weken geweldig heeft opgevangen.
Ik zie een blond kleutertje verschrikt opkijken. Hij ziet me. Wacht af. Gilt het uit. ‘’ Mammaaaaa!!!’’. Ik moet lachen. Ik heb geen tijd om te antwoorden.
‘’ Mamma, ik wil dit even af maken he, daarna kunnen we naar huis. ‘’ Roept hij abrupt en angstig.
Iedereen moet lachen.
Ik loop naar hem toe en plant een grote kus op zijn hoofd. Strijkkralen zijn momenteel een groot succes.
‘’ Hij heeft bij mij het concentratie vermogen van een dronken mug, dus jullie doen wat goed.’’ Zeg ik lachend naar de pedagogisch medewerkers. Ik neem even de tijd om te vragen of de PM die gister ziek was weer opgeknapt is.
De Tijn2012 gaat ondertussen druk verder. Ik kijk bij hem en zie het enorme kralenpatroon wat nog moet worden in gevuld. Ik wil naar huis.
‘’ Lieverd, die mag je een andere keer afmaken. We gaan nu lekker naar huis. We gaan eten.’’ Zeg ik terwijl ik mijn kers verse kleuter een aai over zijn bol geef.
Hij sputtert wat tegen en gaat in discussie. De PM ziet mijn wanhoop en loopt naar de kast om een briefje te schrijven.
Ze legt het briefje onder zijn neus en leest voor: ‘’ Dit is van Tijn. Deze wil ik donderdag graag afmaken dus niet aankomen!’’ De Tijn2012 vouwt het briefje voorzichtig als een grote schat, in zijn handen. Op het kralen bordje.
Ik zucht opgelucht en schenk haar een grote glimlach.
Ik krijg een overdracht.
‘’ Wist je dat Mamma je voornaam is en Fieke je achternaam?’’ Zegt de locatiemanager lachend. Ik moet lachen.
‘’ Hij zei het gister ja, ik twitterde het al. ‘’
-‘’ Hij had in zijn broek geplast. Toen ik tegen hem zei dat hij moest zeggen als hij moet plassen zei hij dat het niet erg is. Dat Mamma een tasje kleding aan de kapstok heeft hangen.’’ Zegt de PM het terwijl ze het uitgiert. Ze doet hem na en ik zie het helemaal voor me. Ik lach beschamend. Ik heb een vermoeden van wie hij dat bij de hante gedrag heeft….
-‘’ Hij is wel taalgevoelig he?’’ Vraagt de PM me.
Ik mompel beschamend dat zijn moeder nogal taal gevoelig is. Dus dat dat er wel met grof geweld in geramd wordt.
De Tijn2012 is inmiddels afgeleid van zijn strijkkralen werkje.
‘’ Maaaaaaammmaaatje , wat gaan we eten?’’
-‘’Jij eet bloemkool. Met een dappel.’’ Zeg ik moe.
Ik zie een kleuter voor me met een pruillipje. Hij hangt aan mijn been.
‘’ Mamma, ik wil een broodje.’’ Zegt hij op zijn zieligste toontje.
-‘’ Nee.’’ Zeg ik standvastig.
De kleuter is het niet eens en probeert het nog eens.
‘’Mamma, ik wil écht een broodje.’’ Zegt hij terwijl de tranen inmiddels over zijn wangen stromen.
kut zooi. Dit is dus het moment waar ik altijd medelijden heb met de ouders van mijn werk. De PM en Locatiemanager kijken verwachtingsvol hoe ik dit ga aanpakken.
‘’Lieverd, je kan niet elke avond een broodje eten. Vanavond eet je bloemkool. Wil je dat niet? Prima. Dan krijg je niks. Je hoeft niet te eten, maar je hebt zelf een keus.’’ Zeg ik rustig.
Mijn antwoord wordt niet in goede aarde ontvangen.
Mijn kersverse kleuter ontaard in een schreeuwend monster. Ik scherm mijn oren af van het gebrul. Doortastend hijs ik de ontaarde kleuter in zijn jas en hijs hem op mijn arm.
Met een gebrul wat in de verste uithoeken van Amersfoort te horen is, ga ik door. Ik voel het opborrelen. Hij gaat in de herhaling.
‘’ Ik wil een broodje. Ik wil een BROODJE. MMAAAAMMMAAAAAAAA ik wil een BROOOOOODJEEEEEEE’’. Ik probeer rustig te blijven terwijl hij het uit krijst. Ik krijg nog meer kriebels. Ondanks dat ik de komende tijd thuis zit en niet werk, is mijn geduld niveau nog niet waar het zijn moet. De tranen springen in mijn ogen terwijl ik consequent probeer te zijn. Hij gaat maar door. Ik probeer het negatieve gedrag te negeren. Hij lijkt mijn onrust te voelen. Ik tel tot 10. Hijs als een malle aan mijn e-sigaret, maar hij blijft brullen. Een oorverdovend gebrul in de auto haalt me uit mijn concentratie.
‘’ EN NOU IS HET POTJANDRIEDUBBELTJES AFGELOPEN! JE EET WAT DE POT SCHAFT EN ANDERS NIET EN GA JE ZONDER ETEN NAAR BED.’’ Roep ik boos uit. Wetende dat ik vrij standvastig ben in mijn uitspraken.
De kleuter schrikt. Wacht even. En gaat door.
Ik weet dat schreeuwen geen nut heeft. Kwestie van machtsverlies? Ik denk aan mijn werk, de kopzorgen, oma waar ik vandaag ben geweest en de rest van de dingen die nog moeten gebeuren. Ik negeer het. Ik herpak mezelf. Met alle pedagogische kennis die ik heb.
Als we thuis zijn gaat het gejengel door. Ik geef de oma van de Tijn20120 een snauw. Mopperend zet ik het bordje bloemkool met aardappel voor zijn neus.
‘’ Tinus, ik heb het goed gestampt. Je weet het. Het is dit of niet.’’
De kleuter kijkt me verbouwereerd aan. Hij kijkt naar zijn eten. Kijkt naar mij.
‘’ Jum mam, dit lust ik wel.’’ Zegt hij rete vrolijk.
Zonder morren eet hij het bord bloemkool met aardappel op terwijl ik met grote verbazende ogen toe kijk.
‘’ Lekker hoor, Mamma!’ zegt hij glimlachend. Zonder een probleem zie ik hoe alles in een rap tempo naar binnen wordt geschoven.
‘’ Wil je nog een bordje Tinus?’’ Vraag ik voorzichtig.
‘’ Joah, doe maar, lekker mamma!’’ Zegt hij vrolijk. Ik sla mijn handen tegen mijn hoofd en vloek onverstaanbaar.
Ik loop naar de keuken om nog een bakje in elkaar te flansen.
‘’Mamma, doe je het wel goed verprutsen?’’ Zegt hij afgeleid van de tablet. Ik moet even nadenken voordat ik door heb dat hij prakken bedoelt. Ik mompel dat ik het weer verpruts voor hem.
‘’ Tijn, ik wil wel even zeggen dat ik het fijn vind dat je eerst eten proeft voordat er een enorme drift bui komt. Dan hoeven we al die tranen niet te drogen. Eerst even proeven voordat je zegt dat je iets lust.’’ Zeg ik opvoedend.
‘’ Mam, ik denk dat ik even bananen in mijn oren heb, ik versta je niet.’’ Zegt hij dood leuk.
Terwijl we onder het genot van koffie, bier en wijn genieten van de eerste zonnestralen op het terras, hebben we meerdere gesprekken.
‘’Mamma, ik moet pugen.’’ Zegt de Tijn2012 beteuterd. De combinatie SP ligt nog niet zo lekker in het kleine peuter bekkie dus spelen wordt pelen en spugen wordt pugen. Hoe dan ook, ranzig.
