” Fiek, gaat het wel?” wordt er met twee grote bezorgde ogen gevraagd.
Ik ben zojuist de tuin in gestrompeld en wankel op mijn benen terwijl ik naar De Man loop.
Puber12 rent naar binnen om een tuinkussen voor me te pakken. ” Zit!” Zegt ze streng.
” Gaat het wel?” Fluistert mijn Lief terwijl hij me ondersteunt om me in de stoel te hijsen.
” Moe. Gewoon moe. Alleen vandaag heel erg moe.” Glimlach ik zachtjes. Iedereen en ik zelf lijkt het antwoord steeds meer te accepteren. Op een of andere gekke manier lijk je te wennen aan moeheid. Echter het schuldgevoel naar de omgeving om mij heen blijft nog een dingetje. Je wil niet constant benoemen dat het niet helemaal fris en fruitig gaat zoals het zou ‘moeten’ gaan bij een jonge dame terwijl iedereen hunkert naar vooruitgang, nietwaar?
We kletsen wat en ik maak aanstalten om op te staan terwijl ik met moeite uit de stoel kom.
Het aanbod om mee te eten en mijn boodschappen uit de koelkast van de man te trekken, zodat ik dat niet meer hoef te doen, sla ik af. Ik wil naar huis. Naar de kat, neer ploffen en vervolgens mijn kont alleen nog van de bank naar mijn bed te bonjouren.
Als ik naar de Jumbo rol (rol en nies afstand, hoera voor een supermarkt náást je woning) baal ik toch even dat ik altijd zo eigenwijs ben en het aanbod heb afgeslagen om te shoppen bij De Man.
Met een blik op oneindig loop ik zo snel als ik kan door de winkel heen, flikker alles in mijn mandje en loop naar de kassa. Ik hou me even vast aan de band want ik voel dat ik weer duizelig word. Ik leg na een korte adempauze de boodschappen op de band en kijk naar de jongen voor me in de rij.
Bier
Er ligt een magnetron hotdog en een klein flesje Heineken voor hem. Hij lijkt nogal precies uitgekiend te hebben wat hij heeft kunnen kopen want het wordt betaald met kleingeld wat vooral uit twintig en tien cent bestaat. Het kassameisje telt nog eens. Hij heeft zijn boodschappen al in zijn hand als het meisje achter de kassa zegt dat hij vijf cent mist.
Hij kijkt haar aan en vraagt ” Wat?”.
Ze herhaalt op vriendelijke toon dat hij nog vijf cent mist.
Hij kijkt wat knullig om zich heen. Hij legt zijn boodschappen weer neer en pakt langzaam zijn portemonnee. Ik vraag me af of hij door heeft dat hij leeft want hij blijft wazig om zich heen kijken. Tergend langzaam zoekt hij in zijn portemonnee, in zijn zakken en op de grond.
In een vlaag van verstandsverbijstering pak ik 5 cent uit mijn portemonnee en geef het aan het meisje wat erg vriendelijk en geduldig blijft. Enerzijds omdat ik de jongen zijn biertje en zijn hotdog gun, anderzijds omdat het me allemaal veel te lang duurt en ik naar huis wil. Wat is nou vijf cent? De jongen kijkt nog steeds wazig om zich heen terwijl hij zoekt en haar af en toe schaapachtig blijft aankijken.
” Het is goed, deze mevrouw heeft het al voor u betaald.” Zegt ze tegen hem.
” Wat?” Vraagt hij. Terwijl hij nog steeds knullig om zich heen staart en haar glazig aan kijkt.
” Deze mevrouw is zo aardig geweest om het voor u te betalen, meneer.” Zegt ze luider en duidelijker terwijl ze naar me wijst. Ik sla mijn ogen neer. Iedereen in de rij heeft het gehoord en daar hou ik niet van. Een klein gebaar wat niet zo duidelijk benadrukt hoeft te worden wat mij betreft. Achter me hoor ik ongeduldig geschuifel en gezucht.
Verontwaardiging
De jongen kijkt me snel aan. Haalt z’n schouders op en loopt weg. De mond van het meisje achter de kassa valt open. Ik zeg haar vriendelijk gedag als ik aan de beurt ben en pak snel mijn boodschappen in. Terwijl ze mijn boodschappen bliept, briest ze.
” Wordt u daar niet verschrikkelijk boos van, u doet zo iets en hij zegt niet eens dankjewel. Wat is er mis met een beetje fatsoen.”
Ik kijk haar aan. Ik schat haar iets jonger dan dat ik ben. Ze heeft een lieve stem en een zacht gezicht maar in haar ogen is verontwaardiging te zien.
Ik glimlach. ” Ach..” Breng ik uit. Terwijl ik in een flits terug denk aan een keer in de trein dat ik opstond voor een oudere vrouw zodat ze kon zitten en dat ik een sneer na kreeg. Er kon geen bedankje van af en ik was enorm verontwaardigd. De scherpe randjes omtrent mijn gevoel voor fatsoen zijn er in de afgelopen jaren een beetje af gegaan en nu houd ik het maar gewoon bij mezelf en de opvoeding voor de Tijn2012.
” Het is toch niet normaal? Ik vind dat echt niet kunnen, mevrouw. Ik vind het erg aardig van u. Ik zou het allemaal het liefst aan iedereen mee geven maar dat kan niet, dan krijg ik een enorm kassa verschil. ” Raast ze.
” Dat snap ik, het houdt een keer op. Jullie moeten ook gewoon werken voor het geld, ik kan me voorstellen dat dit veel gebeurt.” Zeg ik zachtjes terwijl ik haar aan kijk.
” Ja, soms als ik mijn geld hier heb doe ik het wel eens, maar helaas heb ik hier nu niks liggen. En meestal kan er dan wel een fatsoenlijke dankjewel van af. Maar hij, hij was gewoon onbeschoft” Zegt ze nog steeds hoogst verontwaardigt.
Ik neem mijn bonnetje aan en kijk haar glimlachend aan.
” Wie goed doet, goed ontmoet. Een betere wereld begint bij je zelf.” Zeg ik alvorens ik haar een prettige werkdag wens en haar bedank.
Ik loop weg en ze roept me na.
” Daar heeft u helemaal gelijk in, mevrouw!” Ik draai me om en glimlach.
Ik loop naar huis en zie de jongen die ik zojuist vijf cent heb gegeven voor zijn magnetron hotdog en flesje bier. Ik ruik een smerige penetrante lucht. In een flits zie ik een enorme joint in zijn hand die hij, terwijl hij me schichtig aan kijkt, wegmoffelt in zijn hand. Hij fietst in een noodvaart weg.
Ik grinnik. Ik hoop maar dat hij geen vreetkick krijgt. Want een magnetron hotdog en een klein flesje Heineken is wat karig, net als de vijf cent.
Wie goed doet goed ontmoet, is altijd goed om te blijven onthouden als je iets doet welk niet zo wordt ontvangen. Leuk verhaal!
Dankje! Ik vind het ook een mooie en houd ‘m vaak voor!
Lieve Fieke,
Ondanks alles, weer een prachtig verhaal. Ik bem blij dat je opkrabbelt, maar blijf vooruit en omhoog kijken. Al schijnt de zon iet altijd, boven de wolken is hij er. Klamp je vast aan de liefde van kind, puber en de man. De streep ga je halen, je bent echt al op weg. Het is net een marathon of toch de Nijmegen 4 daagse? Ga niet te snel aan de slag na je vakantie, laat je liefdevol omringen. Schrijf wat je bezighoud van je af. Het vele hooi moet een klein stapeltje worden.
JIJ EN JE BLOG BLIJFT LEUK! DIE SNOTNEUS NIET!