Ik hang op de bank bij te komen van het ochtendritueel.Terwijl er een kop koffie voor me wordt neer gezet krijg ik een aai over mijn bol. Ik hou het niet meer vol om mijn ogen open te houden en dommel in. Mijn gedachten dwalen af. Ineens word ik ruw verstoord door een enorme adrenaline kick en mijn lichaam begint weer als een drill boor te trillen. Ik vloek. Ik heb zo’n hekel gekregen aan die aanvallen.
” Wat is er, Fiek?” word er bezorgd gevraagd terwijl ik bedenkelijk kijk.
” Shit, Moederdag! Tijn heeft nog niks geknutseld en met de wisseldag die donderdag komt heb ik alleen vandaag en morgen nog om hem iets te laten knutselen.” Zeg ik kreunend met een pruillip.

Ik heb het dwingende advies gekregen mijn ”moeten” modus uit te zetten. Absolute rust. Maar lukken doet het nog niet.
” Tsjah kreukel, dat is inderdaad wel even iets wat moet..” Hoor ik zachtjes.
” Zal ik mijn tweede vrouw even appen? Zij is altijd super creatief en weet vast iets leuks.” Bedenk ik me hardop.
” Goed idee lieverd, zij is altijd super goed in dat soort dingen, hou je het dan alleen daar bij?” Zegt hij met een knipoog.
Schuldbewust mompel ik wat omdat ik goed weet wat hij bedoelt en voor ik over ga tot het Appen van de de creatieve hulplijn open ik eerst Pinterest .
Ik scroll wat door en ineens valt mijn oog op een knutsel die praktisch is maar nog belangrijker: weinig aan te verpesten (lees: iets waar ik een gemuteerde variant van weet te brouwen bij gebrek aan begeleiding, het soort knutsels waarbij je ouders op je werk schuldbewust mededeelt dat het geen huis is maar een vrije interpretatie van een schaap). Ik Google waar ik de producten kan kopen. Ik mopper. Niet in de buurt van waar ik mijn afspraak straks heb maar aan het einde van de stad.

” Fiek doe nou niet zo eigenwijs. Ik breng je en haal je daarna op. Doseren.” Word er liefdevol maar streng gezegd. Ik weet dat hij gelijk heeft. Terwijl ik met wallen tot onder mijn oksels en voeten die bijna niet meer vooruit kunnen in de winkel aan kom, houd ik me even vast aan een schap om bij te komen. Ik mopper. De winkelmedewerkers kijken me even aan maar gaan snel weer door met hun gesprek. Mijn focus verslapt als ze het over de SOA van een andere collega hebben. Snel zoek ik uit wat ik nodig heb en reken af. Als ik de winkel uit loop voel ik me moe maar voldaan.

De Tijn2012 is razend enthousiast over mijn idee . Met zijn tongetje uit zijn mond begint hij aan de klus. Na een tijdje – en het concentratie vermogen van een stuiterbal die moet plassen – is het af.
” Ja, hij mag ingepakt hoor Mammaatje.” Zegt de Tijn2012 resoluut.
Ik pak mijn mooiste lintjes en inpakpapier en pak het zojuist in elkaar gefabriceerde cadeau zorgzaam in. Trots op mijn kleuter.
De kleuter rommelt wat in mijn kastjes en vind een doperwten potje. ” Mag ik hier mee knutselen, voor ‘Lijn?” Ik grinnik bij het idee omdat ik haar laatst gebeld heb om te vragen welk merk doperwten ze daar eten, omdat de Tijn2012 mijn doperwten weigert te eten en alleen háár doperwten wil eten.
Met uiterste precisie wordt er nog een potje geknutseld wat ik uiteindelijk ook voorzichtig in pak zodra de klodders lijm gedroogd zijn.

Ik kijk naar de twee planken in mijn kast die voor de Tijn2012 zijn en glimlach. Bijna alle knutsels die er staan zijn onder leiding van de Tijn2012’s stiefmoeder gemaakt. Ik heb ze allemaal nog. Ik heb nooit moeilijk gedaan over de nieuwe relatie van mijn ex. Zij kan er immers niets aan doen dat het tussen ons niet ging. Geen moment van wrok, boosheid of jaloezie. Juist een opluchting en blijdschap dat de vader van de Tijn2012 het geluk heeft mogen vinden in een nieuw gezin, waar mijn zoon deel van uit maakt. Vanaf moment één heeft ze de Tijn2012 geaccepteerd en heeft ze voor hem gezorgd als haar eigenvlees en bloed. Wat kan een moeder zich nog meer wensen dan een vrouw die voor haar zoon zorgt met zoveel liefde en aandacht?

De Tijn2012 kruipt bij me op schoot terwijl hij de cadeautjes voor zijn stiefmoeder bekijkt en voorzichtig aanraakt.

” Mamma, eigenlijk heb ik twee pappa’s en mamma’s hè?”
Ik glimlach naar hem terwijl ik zijn woorden overdenk.