Auteursarchief: Specifiek

Verhuizing!

1 reactie

Alsof ik het afgelopen jaar nog niet vaak genoeg verhuisd ben… Dit keer niet naar een ander stenen blok met een dak erboven maar gewoon een ander URL’tje (mocht je toevallig een huis weten geschikt voor een vrouwmens, peuterpuber en 3 katten dit keer wel met gewoon normaal dak in omgeving Utrecht/Amersfoort geef dan even een gil!).
Gezien de statistieken van mijn blog op www.livelikefiek.blogspot.com en de korte ‘’cursus webdesign’’ van @TJsmid (zie twitter) werd het ook maar eens tijd voor een eigen plekje op het web! Dus vandaar dat je nu hier op www.specifieke.nl  bent.

Ik begin altijd vol enthousiasme ergens aan om het vervolgens niet af te maken. Deze blog is dus ook niet af. Ik snap er bar weinig van (zo ben ik laatst 2 dagen bezig geweest omdat het me niet lukte een nieuw bericht te plaatsen) en is nog lang niet hoe ik ‘m in m’n hoofd heb maar de basis staat zullen we maar zeggen. Hoe lang dat duurt is ook nog even de vraag (mij kennende… lang…).Feedback, tips en hulp zijn dus ook van harte welkom!

Alle blogs die ik schrijf zullen hier geplaatst worden. Ik heb er bewust voor gekozen niet alle oude blogs over te plaatsen maar enkele. Nieuwe start, nieuwe samenstelling dus lekker fris en fruitig. De serie Duifjes in Marokko (die ook hoognodig weer even bijgewerkt moet worden) en Consternatiebureau’s zijn een van de meest gelezen dus die hebben een apart kopje gekregen. Mocht je nog oudere schrijfsels willen lezen dan moet je nog snel even naar de oude blog want die gaat binnenkort offline!

Reacties zijn meer dan welkom!

Onder het kopje wie ben ik nog even de eervolle vermelding van mensen die mij in 3 woorden hebben voorgesteld!

 

 

Bovengemiddeld

Geef een reactie
‘’Pring pring pring!!’’
Mijn arm word bij elke kleine sprong een beetje verder uit de kom getrokken.
‘’ Mamma pring!’’
Ik kijk even naar beneden en moet lachen. Het ziet er wat gek uit. Springen kun je het niet noemen.
We lopen de Bruna in.

Barbecue zonder barbecue

Geef een reactie
’Aap, kom maar hier eten he. Je zal wel moe zijn!’’
Ik kijk naar mijn beeldscherm. Ik denk in razend tempo. Ik ben moe. Ik heb net een twee daagse super leuke Ondernemingsraad training gehad, helaas ging dit gepaard met een vermoeiende nacht en ik ben zo gaar als een poffertje. Ik denk nog 2 seconden na.
‘’ Je bent een schat, ik laat je weten hoe laat ik thuis ben en dan fiets ik naar je toe!’’ app ik terug.

Containerleed

Geef een reactie
Wanneer ik in mijn roze bolletjes pyjama de voordeur open met in de ene hand een strontluier en in de andere hand een bak koffie grijp ik mis. Mijn container is pleite. Gister stond ‘ie er nog!
Ik laat de strontluier vloekend vallen en speur de straat af. Halverwege de straat zie ik mijn container staan. Mopperend in mijn roze bolletjes pyjama met mijn in middels koud wordende koffie sleep ik het ding in de miezer regen achter me aan.

Waterpokkenpret

Geef een reactie
‘’ Tsjah Fiek, ik denk aan mazelen, rode hond of misschien wel schurft?’’
Mijn wenkbrauw schiet met mach 3 omhoog.
‘’ Mam, is hij daar niet voor ingeënt?’’ denk ik terwijl ik in mijn hoofd de scenes van het consternatie bureau voor me haal.
‘’ Tsjah, geen idee. In ieder geval,  hij zit onder de rode vlekken, is hangerig, koortsig en er is geen land mee te bezeilen.’’ Zegt ze zuchtend.
‘’Mam, ik denk he, dat het misschien wel gewoon waterpokken zijn. De gastouder had het erover dat er iemand was op de groep die dat had.’’
‘’Ja misschien wel, het kan…’’
zegt ze vertwijfeld. In middels ken ik haar goed genoeg om te weten dat ze denkt dat mijn kind de meest vreselijke ziektes heeft.

Consternatiebureau deel 5

Geef een reactie

Ik druk op het knopje om de deur te openen en blijf even staan. Ik zucht. Een overvol consternatie bureau. Ik vis mijn boekje uit mijn tas en leg  het bij de vriendelijke en vrolijke assistente.  Bijna alle aankleedkussens zijn bezet. Ergens achterin een hoekje waar een hele bups kinderen speelt is nog een kussen vrij. Fijn. Tussen de kinderen. Joepie.

Lees verder →

Consternatiebureau deel 4

Geef een reactie

Ik kijk naar buiten en zie een hele hoop water naar beneden komen. Ik ben een die hard. Maar dit is toch ook echt te veel regen voor mij. Toch maar die rottige maxi cosi opsnorren en met de auto. Naar het consternatie bureau. Hoewel ik met een beter gevoel ga, nu we bij een ander bureau zitten, blijft het niet een van mijn leukste uitstapjes met de Tijn2012

Lees verder →

Consternatiebureau deel 3

Geef een reactie

Met een steen in m’n maag, waar het himalaya gebergte nog een puntje aan kan zuigen, kijk ik naar buiten. Het stortregent. Het lijkt wel herfst. Ik zucht eens diep en pak de Tijn2012 in. Met de auto gaan heeft ook geen zin want parkeren is een drama en ik heb een hekel aan lang met de maxicosi zeulen. Bovendien is de chardonnay in de aanbieding dus wil ik mijn wagen nog even vol laden.

Lees verder →

Consternatiebureau deel 2

Geef een reactie

‘’ ik laat je niet alleen hoor snoes! Ik ga wel met je mee’’ zegt mijn Lief na het lezen van onze gezamenlijke agenda. Ik zeg tegen hem dat het niet hoeft maar dat ik het wel fijn vind. We moeten weer.

Met een knoop in ons maag van de vorige keer van het consternatie bureau pakken we de kinderwagen in.
‘’ het maakt geen reet uit dat we te laat komen, hij moet eten, dat snappen ze toch? Als ze met kinderen werken’’ zegt mijn Lief geïrriteerd.  Ik denk even na. Vind eigenlijk dat hij gelijk heeft. Maar als ik weer terug denk aan alle VVPM, twitter discussies met mijn generatie vrouwen en de ervaringen van vriendin blijf ik er op terugkomen dat een bezemsteel flexibeler is (dan de dames van het consternatie bureau), en we waarschijnlijk gewoon op tijd moeten zijn en ik het maar voor lief moet nemen dat onze zoon nog niet genoeg gegeten heeft.

Lees verder →