’Aap, kom maar hier eten he. Je zal wel moe zijn!’’
Ik kijk naar mijn beeldscherm. Ik denk in razend tempo. Ik ben moe. Ik heb net een twee daagse super leuke Ondernemingsraad training gehad, helaas ging dit gepaard met een vermoeiende nacht en ik ben zo gaar als een poffertje. Ik denk nog 2 seconden na.
‘’ Je bent een schat, ik laat je weten hoe laat ik thuis ben en dan fiets ik naar je toe!’’ app ik terug.

Als ik thuiskom en de poesjes verwelkom na een nacht alleen zijn (kattenvrouwtje ben ik he, het kind is goed ondergebracht bij opa en oma, dan de poesjes nog……) krijg ik 3 paar poezenbillen in mijn neus gestouwd. Wanneer ik de voerbakjes voer is dit al gauw over en racen ze op het eten af.

Ik pleur mijn tas van me af, rook een sigaret, check 2 dagen social media (300 whatsappjes, 30 mentions en wat facebook berichtjes) en stap moe op de fiets. Ik race langs de oude gracht om na een hele tijd nog steeds niet helemaal zeker te zijn van de route die ik moet fietsen.

Joda kookt. Ik start mijn geratel. Na 2 dagen met mensen die ik niet ken wil ik graag mijn verhaal kwijt. Ze weet dat. Ik ratel. Zij kookt. Ik ratel. We eten. Ik ratel. We drinken koffie. Ik ratel en pak nog een glaasje (zelf meegenomen want de dame drinkt nog steeds niet) wijn. Ik ratel. Joda drinkt rustig koffie en luistert. Mijn verhaal is eindelijk klaar. Het is even een prettige stilte. Van die stiltes die fijn zijn in vriendschappen.

‘’ Zullen we morgen barbecueën?’’ Gooi ik er uit het niets uit.
Ik zie een kop koffie bijna over de bank heen gaan, verschrikte wenkbrauwen en daarna een diepe frons.
‘’ Barbecueën?’’ Herhaalt ze nog even.
‘’ Ja barbecueën! Dat kunnen wij! Tijn is dit weekend bij zijn vader, we kunnen morgen boodschappen doen. Daar heb ik best zin in! Zal in Tante Sergeant Appen? Misschien kan ze Shanty meenemen?’’
Ik zie Joda hoofdschuddend en rustig kijken. ‘’ Ja Fiek is goed he aap’’. Ze weet dat ik in mijn enthousiasme toch wel doordram en het voor elkaar wil krijgen.
‘’ Maar ik moet wel leren he’’ Zegt ze nog even terloops.
‘’ Jaja, ik help je wel. Ik heb wifi. Je neemt je laptop gewoon mee.  Ik app Tante Sergeant even…‘’ Zonder haar antwoord af te wachten.

Whatsappen is inmiddels een dagtaak met verschillende groepswhatsapps. Naast de groepen ook nog de individuele gesprekken. Ik ben geprezen met vrienden die net zo verslaafd als ik zijn en krijg dus snel antwoord.

‘’ Dames, morgen barbecueën bij mij? Ik heb overdag wel tijd om boodschappen te doen. Joda is er ook voor in. ’’ App ik naar de groepswhatsapp met Tante Sergeant en Shanty.
‘’ Zullen we het vlees gewoon laten?’’ Appt Tante Sergeant.
Ik val even stil. Hakkel de zin naar Joda. Die begint hard te lachen. We denken het zelfde.
‘’ Goed plan! We houden het bij salades, stokbrood, dorito’s met kaas en wijn ok? Voor Joda haal ik wel een flesje water.’’ Luid gelach.

Zo geschiedde.

We spreken de volgende dag af in de stad. Echter, dit heeft nog wat voeten in aarde. Shanty en Tante Sergeant zijn de kroeg in gegaan. Hebben heel wat druivensapjes op. Maar ze zijn er boven verwachting gewoon netjes op tijd. Probeer maar eens met 3 dames die allemaal vanuit een andere richting komen op een centraal punt af te spreken. Lukt niet. Ik word kriegelig. Ik pik Joda op en we zoeken de anderen.

Tante Sergeant is redelijk verdruift en heeft het ietwat zwaar. Al smoezelend praat ik haar in rap tempo bij over mijn soap serie leven terwijl we een broek en vestje zoeken voor Shanty die bijna op vakantie naar Japan gaat. Na een veel te korte tijd (ik kon zelfs geen schoenen vinden) strijken we neer op een terras. Algauw gaan de gesprekken over op dingen waar we het áltijd over hebben…………..

Rozig van het terras en druivensap (ok, en de icetea van Joda) doen we nog even een laatste boodschap en worden Tante Sergeant, Shanty en ik alle drie om onze legitimatie gevraagd. De grote verwisseltruc en de verwarring worden uitgehaald. Maar we hebben wijn.

We strijken neer in de tuin. Houden onze barbecue zonder barbecue en kakken in.

‘’ Meisjes, ik wil wat doen!’’ drie schaapachtige en puffende gezichten kijken me aan.
‘’ Fiek… wat wil je doen dan?’’ oppert Tante Sergeant voorzichtig.
‘’ Weet ik veel, iets! Ik wil eruit! Iets doen! Ik kak in!’’ ik hoor Joda gniffelen.

Een brainstorm sessie die weinig verrassends brengt.

‘’ We gaan bowlen! Ja!!’’ roep ik in mijn ongekende enthousiasme.
‘’ Ehh, fiek…’’ zegt Joda voorzichtig. Shanty houdt wijselijk haar mond. Ik zie de oogjes van Tante sergeant die altijd wel in is voor een spelletje, twinkelen.
‘’ Joda, zoek eens een nummer van een bowling centrum?’’ Zegt Tante Sergeant.
Tante Sergeant belt. Zo gezegd. Zo gedaan.

Bowlen is het!

Ik heb dat een hele tijd niet gedaan. Niet mijn meest gewilde uitstapje. Beetje dubbel aangezien bowlen onlosmakelijk is verbonden aan Berry die mij heeft leren bowlen en er helaas niet meer is.

Na een uitgebreide tutsessie vertrekken we weer richting stad.

Enigszins melig strijken we te vroeg neer op bankjes en bestellen wat drankjes. We bepalen onze strategie. Kijken naar de meest onaantrekkelijke mannen en vragen ons af wat we aan het doen zijn op zaterdag avond in een bowlingcentrum.

We worden omgeroepen! Tante sergeant snuft voor een laatste keer aan haar stinkkaas sokken om er zeker van te zijn dat ze nog steeds stinken.

Shanty voert de namen in. We trekken de zweterige ranzige bowling schoentjes aan die absoluut niet matchen bij de outfits en maken wat foto’s. Het gaat er hard aan toe. Uiteraard ben ik de gehele wedstrijd aan de winnende hand. Kan ook niet anders.  Na ruim drie kwartier zijn we het allemaal zat. Bowlen is leuk. Maar niet te lang. Tegenover ons zit een groep beginnende tieners. Ze bestellen allemaal een drankje. Als het rustig is en de ober weg is vissen ze stiekem een flesje cola uit hun tas en vullen de glaasjes bij.

Wij gniffelen aandoenlijk. We zijn het zat. De beginnende tieners zijn interessanter dan het bowlen. Ik heb toch gewonnen dus tsjah.

We rekenen af. Strijken neer op een terras en vervolgen stevige gesprekken. Trekken hoofden naar elkaar omdat we niet willen dat de buren ons horen.

Ik ben geprezen met lieve mensen om me heen.

En ik ben geprezen met enorme bowlingskills. Ik heb gewoon gewonnen!