Shit, ik ben er ‘’ zo een’’ . Zo’n moeder die smelt, bijna grient en glimlacht bij de opmerkingen van haar praatgrage peuter (van wie zou hij dat praten nou hebben….). Ik blijf erbij, ik hou van mijn eigen leven en vooral dat het niet altijd over ‘’dat’’ kind hoeft te gaan. Maar toch, ik blijf een (trotse) moeder.
Ik vergeet ook nog wel eens wat. Vooral die onwijs leuke opmerkingen of situaties  waarvan je je later altijd afvraagt wat het ook alweer was (zie ook mijn blogje over bananen). Omdat mijn peuter natuurlijk de meest grappige is (en schrijven over je kind heel makkelijk is) verzamel ik ze toch maar voor mezelf. EN op specifieke.nl (zie mijn nieuwe tabje!). Dan kunnen anderen ook nog eens mee genieten..

Terwijl we in ons ochtend ritueel zitten (lees: de Tijn2012 is binnen 3 minuten aangekleed en ik heb iets langer nodig dus in die tussentijd keutelt hij rond in mijn kamer) vraagt hij me bij het zien van bloemen knipjes in mijn haar of ik ze in mijn haar doe (dankje Nic, die heb ik ook  mee genomen 😛 ).
“ Nee, vandaag niet.’’
-‘’ Waarom niet?’’ (onvermijdelijk die waarom).
‘’ Omdat ik kleren aan heb die niet bij het blauwe knipje passen.’’ Zeg ik.
– ‘’ Oh…’’ zegt de Tijn2012 terwijl hij als een ekster de knipjes door zijn handen laat gaan. Ik wacht af voordat ik zijn vraag ga invullen en ga door met wat ik doe.
-‘’ Mam….. mag ik de knipjes in mijn haar?’’
Ik denk even na. Het is een jongetje. Maar ach, waarom ook niet? De waarom vragen voeren de boventoon hier in huis. Ik doe daar inmiddels lekker in mee.
‘’ Waarom wil je de bloemenknipjes in je haar, scheetje?’’ vraag ik terwijl ik mascara opdoe.

-”Omdat ik dan net zo mooi ben als jij, mamma.”

BAM! Die kan ik in mijn zak steken! Ik heb ‘m goed afgericht, blijkt.