Mannen en vrouwen, Adam en Eva, water en vuur. En ook weer zo intrigerend en verslavend. Wat begon als wat gefilosofeer op zondag is nu een “ding” . Wekelijks reageren Tim en Fieke vanuit het perspectief van hun “soortgenoten” op een stelling. Zoek de verschillen en leer er van. Maar nog beter.. geniet ervan. Nóg benieuwder zijn we naar jullie reacties.

Wat vertel je wel aan je vrienden en niet aan je partner?

Ha, ik moest stevig nadenken toen Tim mij deze voorlegde (zijn beurt dit keer). Ik gooide het even in de Banana-dames-whatsapp-groep, maar veel verder dan meidenpraat  en andere inspiratieloze antwoorden kwamen we niet. Zelfs niet na een avondje doorhalen met prosecco bij de plaatselijke stamkroeg. Ik moest even graven in mijn geheugen wat ik mijn partner niet vertelde, want ondertussen is het alweer een aantal jaar geleden dat ik een noemenswaardige relatie had. Het eerste wat in me op popte was het woord ‘schoen’.
Ik zal je even wat uitleggen: mijn liefde voor schoenen is groot. Héél groot. Het is een tijd geleden dat ik ze geteld heb, want inmiddels durf ik dat niet meer. Het gevoel als ik ze zie. Het begint inwendig te trillen, ik pink een traantje weg en begin te kwijlen. Voor ik er erg in heb, heb ik binnen een nano seconde als Catwoman mijn pinpas getrokken en loop ik vrolijk huppelend de winkel uit. Goed, ik dwaal af…
Mijn schoenen fetisj vertelde ik  dus niet. Daarnaast heb ik een grote liefde voor make-up. De prijzen van mijn plamuur, schmink en kwasten nam met de jaren toe dus de aanslag op mijn bank rekening was ook verboden praat-terrein.  
Voor de rest vertelde ik álles. Want ik kan niet liegen. Absoluut niet. Ik ben een open boek en veel te eerlijk. Dus achterhouden voelt algauw als liegen.
De laatste man in mijn leven ( die van het liefdesverdriet, de man die mij in foetus houding met mijn duim in mijn mond liet brullen) vertelde ik minder. Naast de dingen die naar mijn mening niet interessant voor hem waren ( schoenen, euforie over een leuke L’ancome aanbieding en de nieuwe vlam van een goede vriendin) vertelde ik hem ook niet dat ik mijn trouwjurk al had uitgezocht en wegdroomde van samen huisje, boompje en beestje.  Ondanks dat ik dat niet vertelde, had ik hem met mijn sprankelende persoonlijkheid gevoelsmatig al als cowboy Billie boem al vastgebonden met mijn lasso. Einde oefening want ik benauwde hem, terwijl ik hem vastgebonden overal met me mee sleurde. Sindsdien ben ik dus wel voorzichtiger.
Dit vertelde ik dus wel aan mijn vriendinnen. Die mij best goed kennen en me wel vaker afremmen, in mijn hopeloze romantische staat van ontbinding.
Kortom, aan mijn vriendinnen vertel ik álles. Nutteloos, schaamteloos (nou niet schaamteloos want ik schaam me nog wel eens voor mijn impulsieve acties, vooral wat mannen betreft) en dom. Gewoon, omdat het kan en het heerlijk is om te kletsen. Aan mijn partner vertel ik alleen hoe geweldig, leuk en verstandig ik ben (proest).

Tja… wederom een lastige. Toen ik deze stelling terloops aan mijn  vriend H. voorlegde, begon hij breed uit te lachten en zei “dat weet jij heus wel” .
En ja… natuurlijk klopt dat. Zijn vriendin en/of mijn ex hoeven niet de details te weten van de beroesde nachten die we samen hebben doorgebracht.  Zoals we ook gesprekken over (jeugd)helden als Chet, Frank, Dino & Sammy, Nicky en James en Lewi en RiRi niet integraal hoeven (sterker nog: kunnen en willen) delen.
En natuurlijk… we vertellen elkaar ook wel eens iets over “het reguliere leven” . Dat mevrouw H. soms wel heel erg veel en lang doorzeurt over die ene collega… En dat de ex mevrouw Tim ook wel enige (best veel) evil karaktertrekjes had. Wees blij dames.. zolang we het aan elkaar kwijt kunnen, hebben jullie er geen last van en kunnen we jullie met open vizier tegemoet treden. 
Ook al denken “jullie” – ja ja, ik spreek namens “DE man” hier – dat we niet (nooit, zelden) luisteren… we horen het allemaal.. ook de verhalen over kift, collega’s en schoenen; maar  we hebben alleen niet altijd het juiste en gevatte antwoord paraat.
Terug naar het onderwerp… Volgens mij is het onnodig, zelfs ongezond als je alles van elkaar weet en / of alles direct aan elkaar vertelt of terug geeft. Soms is het gewoon beter om je reactie nog even te wegen, tot 10 te tellen of er over na te denken. En als je dan een makker hebt bij wij je je hart kan luchten.. des te beter. Als je de wezenlijke dingen maar met elkaar bespreekt zodat er geen versteende gevoelens of pertinente leugens in de lucht blijven hangen.. be happy.
Bespreken mannen dan alles met elkaar? Nee ook niet. Niet omdat het niet boeit, maar eerder omdat in echte vriendschappen (of althans.. de door mij gewaardeerde vriendschappen) geldt .. als je het kwijt wil dan hoor ik het wel, ongeacht of het muziek, hockey, Formule 1 dan wel je relatie, de kinderen, je familie of je partner geldt. 
Terug naar de aankeiler…. Wat vertel je wel aan je vrienden en niet aan je partner? Aan je partner vertel je alles mits het van belang is en je er he/haar niet nodeloos mee kwetst.  Aan je vrienden vertel je niets belangrijks, dat hoeft immers niet, tenzij je het kwijt wilt.
It works for me…