Na een woeste zoektocht van bijna een jaar (tromgeroffel):

is het niet gelukt.

Na urenlang op internet zoeken (naar huizen zoeken was de afgelopen tijd mijn fulltime baan), tips van anderen en nog meer haren die grijs worden, heb ik nog geen huis gevonden voor de Tijn2012, 2 poezen en mijzelf.

Neemt niet weg dat ik nog steeds eind van dit jaar mijn huis in Utrecht uit moet.

De hemel is opengebroken, de knopen zijn doorgehakt er kan opgelucht adem gehaald worden. Ik hoef gelukkig niet in een kartonnen doos! Die Pappie en die Mammie zijn lief genoeg mij, de peutert en de poezers in huis te nemen. En daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor!

Hoewel iedereen het er over eens is dat het niet de meest geweldige oplossing is (sorry pap en mam, ook jullie moeten heel stevig inleveren), begint het een beetje bij iedereen te zakken en zijn we het er in middels ook allemaal over eens dat het zo slecht nog niet is (hoewel met mij leven een flinke opgave is, ik ben hartstikke geweldig natuurlijk,  maar ook ik heb nog wel mijn dingetjes, zeg maar… dat de vader van Tijn het zo lang heeft uitgehouden met me is me een raadsel.. maar dat terzijde….ik dwaal af.. ik ken mezelf.. ik vertel soms te veel, doe ik nu niet. Echt niet ok?).
Wat voordelen:

 – Ik hoef niet meer met een chagrijnig -pandaberen- hoofd bij het koffiezet apparaat te tieren en te vloeken omdat ik ben vergeten melk te kopen.
– Ik hoef niet meer te vloeken en te tieren omdat ik ben vergeten luiers te kopen op het moment dat ik een strontluier in mijn hand heb en dit toch echt de laatste luier was.
– Ik hoef mezelf niet te vervloeken als ik snotterig rond loop omdat Mams mij uiteraard heeft gewaarschuwd voor het weer. En mij verboden heeft het huis uit te gaan zonder jas.
– Tijn kan niet meer in druiven stikken omdat deze doorgesneden moeten worden van Oma voor het verstikkingsgevaar.
– Ik val kilo’s af vanwege de diversiteit in diners (sorry mam, ik hou van je, je doet erg je best maar ik kook straks met liefde een paar dagen in de week).
– Ik word strakker aangezien ik eindelijk weer kan sporten!
– Mijn lieve vrienden worden weer gek van mijn gekwek omdat ik het grootste gedeelte weer vaker kan zien (sorry lieve Joda, Leentje, Steelpan en andere lieverds.. Jullie zal ik minder gaan zien)
– Financieel gezien hoef ik weinig uit te leggen. Paps en Mams draaien me geen poot uit gelukkig.
– De Tijn2012 kan zijn vader vaker zien aangezien we weer een stuk dichterbij wonen!
– Ik krijg geen aandacht meer van rare mannen vanwege mijn kleding keuze ‘’Poeh Fiek, trek je DAT aan? ‘’
– Ik kan weer elke morgen koffie drinken met mams!
– Ik kan weer uitgebreid bakkeleien over creatieve dingen met paps.
– Ik krijg weer even wat hulp met de peuter.
– Er is ’s avonds weer iemand thuis om te luisteren naar mijn verhalen…

Na een aantal verhuizingen in de afgelopen twee jaar heb ik heel wat geleerd. Check mijn stappenplan.

Stap 1. Drink de avond voor je gaat verhuizen niet te veel.
Stap 2. Zoek dozen.
Stap 3. Pak dozen systematisch in ( geen beddengoed bij je pannen en zo. Pak sowieso dozen in. Dat is ook wel handig, weet ik uit ervaring).
Stap 4. Vis de poes uit de doos die je wilt inpakken.
Stap 5. Zorg dat de peuter niet in de weg loopt (dit is onbegonnen zaak in je eentje).
Stap 6. Vis de peuter uit de doos die je wilt inpakken.
Stap 7. Schrik enorm van de enorme shit die je in huis hebt.
Stap 8: Bereid je vader mentaal voor op het feit dat je echt niet zoveel schoenen hebt en dat dit maar 4 dozen zijn.
Stap 9. Vis de andere poes uit de doos.
Stap 10. Trek niet het eerste paar pumps uit de gang wat je hebt als je naar de auto wil lopen met een doos boeken.
Stap 11. Schrik nogmaals van de enorme shit die je in huis hebt.
Stap 12. Vraag je ernstig af of je dat ene baby pakje écht wil bewaren.
Stap 13. Vraag met het schaamrood op je kaken aan de vader van je kind of je alsje alsje alsjeblieft wat dozen in zijn garage mag zetten omdat het anders niet in het huis van je ouders past (en houd je mond wijselijk dicht als hij een opmerking maakt over je schoenen).
Stap 14. Vis de poes weer uit de doos die je wilt inpakken en word boos op de Poes.
Stap 15. Vertel de peuter dat het de bedoeling is dat de spullen IN de doos blijven en niet steeds weer uit de doos worden gehaald.
Stap 16. Rook je longen uit tot ze net zo geasfalteerd zijn als de A1.

Last but not least:

Stap 17. Bereid je vrienden mentaal voor op de daadwerkelijke dag van verhuizen door middel van een blog, dat je een beroep op ze gaat doen (vooral de mannelijke varianten) *kuch*wasmachine*kuch*22 november*kuch*.