Een keihard gebonk op de deur zorgt voor mijn nekharen die overeind gaan staan. Mijn wenkbrauwen zakken naar beneden en uit mijn mond komt een diepe zucht. Van binnen hoor ik een oorverdovend gekrijs.
‘’ MMMAAAAAAMMMAAAAAAAAAAAAAAAA!’’
In de herhaling. Kinderen houden van herhaling. Zeggen ze. Moeders niet.
Ik kijk naar binnen en zie Opa met een gefronst hoofd naar zijn laptop scherm kijken. Hij probeert zich te concentreren maar het lukt niet. Mijn schuldgevoel is de laatste maanden enorm. Weg rust voor iedereen. Vooral voor Opaloma.
Ik gooi mijn sigaret weg terwijl hij nog maar voor de helft op is. Diepe zucht en naar binnen.
‘’ Tijn, ik heb je uitgelegd, mamma wil soms even alleen een sigaretje roken. Ik kom altijd terug.’’
Hevig na hikkend slaakt hij een diepe zucht.
‘’ Ik wil mee!’’ Gilt hij het uit.
‘’ Tijn, ik vind het niet leuk als je tegen me schreeuwt. Soms kan je even niet mee. Soms wel.’’
Zeg ik terwijl ik mijn geduld probeer te bewaren.
Ik loop naar de gang.

‘’ Wat ga je doen, mamma?’’ Vraagt hij terwijl hij zijn handjes vastklemt aan mijn pyjama.
‘’Naar de wc’’
-‘’ Ik ga mee.’’
‘’ Nou ik wil eigenlijk even alleen.’’ Zeg ik met een diepe zucht.
Mijn woorden maken geen indruk.
-‘’ Ik doe het lichtje wel aan, mamma.’’
Ik besluit even mijn mond te houden aangezien ik geen zin heb in nog een driftbui. Maar ik heb ook geen zin om met een peuter op een paar centimeter afstand op de wc te zitten.
-‘’ Wil je papier?’’ Terwijl ik de wc rol probeer te redden die al bijna voor de helft is afgerold.
‘’ Nee, Tijn. Ik wil even alleen op de wc zitten.’’
Met een oost Indische doofheid klikt hij het lampje aan. En uit. En aan. En uit.
‘’ Tijn, laat dat lampje eens met rust.’’ Zucht ik.
-‘’ Waarom?’’
‘’ Omdat hij zo kapot gaat.’’
– ‘’ Waarom?’’
‘’ Omdat lampjes en knopjes niet gemaakt zijn voor grijpgrage peuters die met mach drie knopjes aan en uit rammen.’’
-‘’Waarom?’’
‘’ Waarom stel jij altijd waarom vragen?’’
– ‘’ Waarom bananen krom?’’
Ik grinnik.
-‘’ Ben je al klaar?’’
‘’ Nee.’’
-‘’ Waarom niet?’’
‘’ Omdat ik wat moeite heb met mijn behoefte doen als jij hier rond doedelt.’’
– ‘’ Moet je sjone luiwjer?’’
‘’ Nee, ik doe het wel op de wc, goed? Wil je nu alsjeblieft weggaan?’’
-‘’Waarom?’’
‘’ TIJN!’’
-‘’ Niet schreeuwen mamma.’’
Ik bonk mijn hoofd tegen de rand van de fontein.
‘’ Jaja wijsneus.’’ Mopper ik.
-‘’ Ga je zo werrrrken?’’
‘’ Ja.’’
-‘’Moet je centjes verdienen?’’
‘’ Ja.’’
-‘’Mag ik mee?’’
‘’ Nee. Jij gaat naar de gastouder.’’
-‘’Waarom?’’
‘’ Omdat mamma beter kan werken als jij lekker gaat spelen.’’
-‘’ Kom jij me dan weer halen?’’
‘’ Vanavond komt Pappa je halen.’’
Hij fronst even terwijl hij aan een stukje wc papier frunnikt. Ik zie een klein pruillipje opkomen.
-‘’Waarom?’’
‘’ Omdat pappa en ik hebben afgesproken dat jij daar ook af en toe een weekend bent.’’
-‘’ Waarom?’’
‘’ Dat is gangbaar, denk ik? Pappa wil jou ook af en toe zien.’’
Het pruillipje wordt groter. Ik zie hem rood aanlopen en in slow motion zie ik zijn mond open gaan. Ik weet wat er gaat komen.
-‘’ IK WIL NIET NAAR PAPPA! IK WIL BIJ JOU ZIJN’’
Ik frons. Normaal is dit omgekeerd. Krijg ik een huilend kind in mijn armen omdat hij niet bij mij wil zijn maar bij pappa. Het is verleidelijk om negatief te zijn over zijn vader maar ik slik alles in.
‘’ Lieverd, je vindt het altijd hartstikke leuk bij pappa. Pappa wil jou ook heel graag zien. Jullie gaan vast hele leuke dingen doen.’’
-‘’ Nee, ik wil bij jou zijn.’’ Snift hij.
‘’ Misschien gaan jullie wel fietsen?’’
-‘’ Mag ik racen? Moet ik dat aan pappa vragen?’’
‘’ Ja, als je dat wil zou ik dat doen.’’
– ‘’ Nou, goed dan.’’
Ik ga mijn behoefte wel een andere keer doen. Ik ben ernstig toe aan een beetje rust.
Als ik eindelijk in de trein zit naar mijn werk en geniet van de rust dommel ik in en raak ik gevangen in een dagdroom…

Tijdelijk leg ik mijn functie even neer..

Wij zoeken JOU!
Voor de grootste werkgever van de wereld zijn wij doorlopend op zoek naar nieuwe mensen. Wij zijn de grootste community die er bestaat en bieden de ruimte voor grote verschillen en ontwikkeling. Vind jij het leuk te werken in een dynamische, soms frustrerende, tenenkrommende en humoristische omgeving?

De job
Als (alleenstaande) moeder draag je de zorg voor je kind(eren) gedurende de dag. Weken. Maanden. Jaren (als je geluk hebt zo tot om en nabij 18 jaar). Al deze tijd blijf je verantwoordelijk voor het veilig, liefdevol, met discipline opvoeden van je eigen kleine terrorist.

De verantwoordelijkheden
In deze uitdagende en veelzijdige baan heb je heel veel verantwoordelijkheden! Een greep uit het takenpakket:

• Het dagelijks schoonhouden van het grut. Denk hierbij aan de ontlasting, neonsnotjes, kattenpoep uit de zandbak, voedsel wat blijft liggen na het voederen en de eindeloze bekers die over de vloer sodemieteren.
• Het beantwoorden van ‘waarom?’ vragen. Gemiddeld zo’n 8 in een minuut.
• Zoeken in de grote mensen wereld naar een geschikte school voor je kleuter in spe.
• Regelen van oppas.
• Dag in en dag uit tandjes poetsen, verhaaltjes lezen en slaap liedjes zingen.
• Evalueren van ouderschapsplannen.
• Monsters wegjagen uit slaapkamers.
• Zorgen voor gezonde en gevarieerde voeding. Dit liefdevol koken.
• Geduld bewaren als je kind alles weigert te eten behalve Olvarit potjes.
• Uberhaupt heel veel geduld bewaren.
• Heel veel is niet het goede woord. Extreem veel geduld.
• Opruimen van planes vliegtuigjes om te voorkopen dat je voet doorboord wordt door een propellor.

Ben jij in staat om?
Veel leuke uitjes af te zeggen omdat je geen oppas kunt regelen? Te schakelen tussen werk en je kind? Alle goed bedoelde adviezen van anderen qua opvoeding in de wind te slaan? Niet negatief te praten over de vader van je kind waar je kind bij is? Om te gaan met weinig slaap? Anderen om hulp te vragen en je schuld gevoel opzij te zetten?

Beschik jij over?
Een flinke dosis humor, zelfvertrouwen, tomeloos geduld, een ijzer sterke mag en een goed gevoel voor consequentie?

Dan nodigen we je graag uit om te solliciteren.