Met de rug van mijn hand veeg ik de dikke laag lippenbalsem van mijn lippen. De wind raast door mijn haar en ik heb een hekel aan haren die aan mijn lippen plakken. De ruwe wind laat mijn ogen een beetje tranen. Vermengd met wat eyeliner beginnen ze te branden. Ik sluit mijn ogen even en loop door. Dat is niet slim in een bos met boomstronken. Met mijn duim wrijf ik zachtjes over het kleine peuterhandje. We kijken elkaar aan en glimlachen.

Ik heb even geen zin om te praten. Ik wil verdrinken in mijn eigen gedachten.
Helaas denkt de Tijn2012 daar anders over. Peuters houden van praten. Vooral die van mij.
‘’ Kijk mamma, een Koe!’’ Giert hij het uit.
In geen velden of wegen is een koe te bekennen.
‘’ Lieverd, dat is een paard. ‘’ Zeg ik als ik na een tijdje eindelijk het enige levende wezen heb gevonden wat rondloopt.
‘’ Jij bent een koe!’’ Brult hij terwijl hij in een lachstuip belandt.
‘’ Bedankt he, zoveel ben ik nog niet aangekomen.’’ Mopper ik.

Ik ben gek op frisse lucht. De enige manier om mijn hoofd leeg te krijgen is een flink stuk op de mountainbike of gewoon, stevig doorlopen. In het bos, de polder of waar dan ook. Dat stevig doorlopen zit er alleen niet in met een peuter. Tussen het gebabbel door probeer ik toch te dagdromen.

Ik denk aan de woorden die Pap tegen me zei voor ik de kroeg in dook afgelopen zaterdag.
‘’ Doe niks wat je moeder ook niet zou doen.’’ Ik denk even na en kom dan uiteindelijk tot de conclusie dat ik dan beter thuis kan blijven. Eigenwijs als ik ben doe ik dat uiteraard niet. Verstandig zijn is iets met mate bij mij. Uiteindelijk stap ik op de fiets naar Tante Sergeant. Verstandig zijn kan later ook nog. Als ik groot ben.

Met een grijns kijkt ze me aan. Mijn wederhelft tante Sergeant. Ik zie haar denken en ik negeer het. Ik weet precies wat ze bedoelt. Hier ga ik nog gepest mee worden, weet ik inmiddels. We zitten samen aan een biertje en kletsen zoals altijd. Over niks en over heel veel.
‘’ Fiek, jij twijfelt altijd zo. Over alles. Hak eens knopen door.’’ Zegt ze met een lach. ‘’ Jij kan altijd overal over dimdammen en tot in den treuren alle opties afwegen.’’ Ik moet lachen. Ik word er zelf ook altijd vreselijk moe van. ‘’ Laat het los en kijk verder naar de toekomst. ‘’ Het komt binnen en ik besluit haar advies ter harte te nemen.

Ik loop de hele avond nog eens na terwijl de Tijn2012 over de winter mompelt en we in een slakken tempo doorlopen. Gelijk slaat de onzekerheid me weer om de oren. De twijfel.
Heb ik geen rare dingen gezegd? Doe ik het wel goed? Ben ik niet compleet gestoord? Hoe zal het nu verder gaan? Als ik de rest van de avond door mijn hoofd laat gaan. Met een knoop in mijn maag denk ik aan de tijd dat ik wakker heb gelegen.

 ‘’Positief denken Fiek, laat het los.’’ Spreek ik mezelf streng toe als ik de Tijn2012 vooruit sleep terwijl ik een stuk ren. Ik denk aan de onwijs leuke avonden die ik gehad heb en haal de leuke momenten naar boven.  ‘’ Mamma niet zo hard!’’ Roept hij bang. De wind waait steeds harder en in mijn hoofd word ik rustiger.

‘’ Volgens mij ben jij je puberteit aan het inhalen.’’ Zegt mam als ik de volgende ochtend na een tijd wakker liggen met een brak hoofd beneden kom. Ik grinnik. ‘’ Ik denk dat je gelijk hebt, mam.’’ Gezien mijn leeftijd zal dat het wat zijn. De midlife crisis zal later nog wel komen. Daarnaast heb ik ook wat meer moeite met revalideren. Ik word toch ouder, blijkt. Ik heb langer nodig voor ik over de katers heen ben. ‘’ Hoe was het?’’ Vraagt ze terwijl ze haar koffie drinkt. Ik denk even na. ‘’ Super leuk, heb genoten!’’.

‘’Pap, wil jij mijn haar even in de verf gooien? Ik begin me nou wel erg te storen aan die grijze haren.‘’ Vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.
‘’ Volgens mij stel je je een beetje aan, maar goed. Gaan we doen zo.’’ Met een wankel hoofd waggel ik naar boven om de zooi klaar te zetten. Mijn super Pap. Volgens mij zweet ik nog bier en ik krijg medelijden met hem vanwege de putlucht die ongetwijfeld hier en daar wat poriën uit komt zetten. Uiteindelijk lukt het om alles in de verf te zetten.
‘’ Zijn ze weg nu, de grijze haren?’’ Vraagt pap als ik uitgespoeld en gestyled beneden kom.
‘’ Ik denk het wel, het is niet heel donker maar ik zie niks verdachts meer.’’ Terwijl ieder z’n ding doet sluit ik mijn ogen. Wat is het eigenlijk ontzettend fijn om weer even thuis te zijn. Ik merk dat de afgelopen 2 jaar soms toch wel erg eenzaam waren. Zeker als je gewend ben jaren en jaren samen te wonen. Op dit moment bij mijn ouders kan ik altijd mijn verhaal kwijt, is er ondersteuning met de Tijn2012 die het de laatste weken best bont maakt, hoef ik me niet meer te bekommeren over het huishouden en draag ik gewoon mijn steentje bij.
‘’ Zullen we de stad even in samen?’’ Vraagt mam. Het duurt nog een paar uur voor de tijn2012 thuis komt dus ik vind het een goed plan. Een stuk wandelen in de frisse lucht is ook wel bevorderlijk voor een mens.  Na een zoektocht naar een jas voor mij drinken we mijn kater weg met een biertje.

‘’ Mamma, wat is dit?’’ Zegt de Tijn2012 terwijl hij naar de grond wijst.
‘’ Dat is modder. ‘’ Terwijl ik nog even kijk of dat wel is wat hij bedoelt.
‘’ Nee, dat is poep, mamma.’’ Giert hij het uit. De poep en plas fase is vroeg. Ik dacht altijd dat die pas later kwam. Helaas niet dus. Als we de heuvel over zijn komen we bij de zandvlakte uit. Ik ben gek op de Soesterduinen (als ik niet verdwaal, dat heb ik daar altijd). In de verte zie ik een hond rond rennen. Ik mis ons eigen hondje wat niet zo lang geleden dood is gegaan.
Ik ren vooruit en laat me in het zand vallen. ‘’ mamma, grote zandbak!’’ Ik grinnik. Inderdaad een verrekte grote zandbak. De peuter kijkt naar me. Het is een held op sokken en houdt niet van vieze handen (van wie hij dat heeft is me echt een raadsel). Als ik overeind ben gekomen ploeteren we ons een weg door het mulle zand.

‘’ Ik ben een kwartier later!’’ Whatsappt de pappa van Tijn. Ik lees het terwijl ik uitgestrekt op de bank lig te dromen. Mooi zo, een kwartier later.  We hebben zo een afspraak om de kerstvakantie en zomervakantie vast te leggen. Daarnaast moeten we op zoek naar scholen en kan een kleine evaluatie ook geen kwaad.
‘’ Pff, nu pas onderweg.’’ Whatsappt hij opnieuw terwijl ik al voor de deur sta op de afgesproken tijd. ‘’ Ga maar naar binnen hoor.’’ Stuurt hij als ik zeg dat ik al voor de deur sta. We hebben altijd elkaars sleutels gehad. Ik vind het wel handig. Toch ga ik niet naar binnen. In mijn eigen huis (op papier dan). Het voelt zo gek. Ze zullen zo wel komen. Ik luister nog even naar wat muziek en zie dan een auto aankomen. De Tijn2012 kruipt tegen zijn vader aan als hij me ziet staan. ‘’ Ik ga niet met jou mee. Ik ga bij pappa slapen!’’ Ik blijf dit vervelend vinden en weet dat als ik het negeer het na 5 minuten over is en hij maar al te graag mee naar huis gaat.  Met z’n vieren lopen we naar binnen. Ik vraag aan ‘Lijn hoe het met haar zwangerschap is en we kletsen wat.
Zonder moeite of ruzie leggen we de kerstvakantie en de zomervakantie vast. Daarna bepalen we ons plan wat betreft de scholen. Het ouderschapsplan skippen we. Het slapen wordt weer aangehaald en ik word bij voorbaat moe. Doorzetten spreken we af. Niet meer bij mij in bed. Doorzetten.
We drinken nog een biertje na de kop koffie en ik pak dan de Tijn2012 in.

‘’ Mamma ik ben moehoehoehoe, jij moet me optillen.’’ Dreint de Tijn2012. Ik kijk hem aan en zeg dat hij goed moet trainen met de benenwagen. Ondertussen lopen we terug naar de auto. We babbelen wat en ik voel me alweer stukken beter. Ik weet de Tijn2012 af te leiden en hij blijft netjes lopen. De wind waait hard en ik hoop dat hij wat minder bang wordt voor storm.

‘’ MAAAAMMAAAAAAAAAAAA.’’ mijn nekharen gaan overeind staan.’’ Doorzetten m’n reet. ‘’ mompel ik chagrijnig terwijl ik de trap af stamp.   Ik ga naar de Tijn2012 en hij weigert en gilt. Ik haal alles uit de kast maar het werkt niet. Hij huilt met grote halen en wil bij mij in bed. Terwijl hij bij pappa en ‘lijn gewoon in zijn eigen bed heeft geslapen. Ik probeer de boel te sussen omdat ik bang ben dat mijn ouders wakker worden. Iets wat al is gebeurd aangezien het geluidsvolume dat het kleine ding weet te produceren. Na 20 minuten lukt het nog niet. Boos loop ik midden in de nacht naar beneden en ga eerst maar even roken om af te koelen. Ik ben moe.
Als ik boven kom is het stil. Opa zit naast de Tijn2012 en stiekem kijk ik vertedert om het hoekje. We fluisteren wat. Beiden sluiten we de ogen. Ik ben niet de enige die moe is.
‘’ Dat boos weglopen heeft ook geen zin Fiek. De deur open en dicht doen ook niet.’’ Ik zucht. Ik weet het maar ik weet ook van de afspraak die ik met zijn vader heb gemaakt. Ik weet even niet meer wat werkt.
‘’ Ga maar naar bed pap, dankjewel. Ik ga gewoon een lange nacht tegemoet en blijf hier wel zitten.’’ Fluister ik.
Mijn allerliefste vader loopt weg en pakt een stoel, een deken, kussentjes en een bankje voor mijn voeten.
‘’ Welterusten.’’ Wensen we elkaar.
Ik dommel in, in een vreselijke houding  als ik om 02:30  wakker schrik. Ik loop op mijn tenen naar mijn eigen bed om vervolgens uren wakker te liggen. Als ik net begin te slapen begint het riedeltje weer. Na uren val ik eindelijk in slaap.

‘’ De auto!’’ roept de Tijn2012. In de laatste paar meter die we afleggen van de auto glimlach ik. Ik denk aan een fijn weekend, geweldige ouders en de liefste vrienden. Weg met de zorgen en onzekerheid. Mijn hoofd is weer leeg.
Als we thuis zijn neem ik de Tijn2012 op mijn arm.
‘’ Kom aap, we gaan even wat slaap inhalen. ‘’
Samen vallen we in een diepe slaap. Ik droom over de plaatjes van ‘’ Liefde is….’’

Liefde is….

.