Foute openingszinnen

Met het geluk dat de Tijn2012 een weekend bij zijn vader is, kan de traditie dat Tante Sergeant en ik Koningsdag (ok, voorheen Bea dag dan) samen kunnen doorbrengen. Zorgvuldige planningen zorgden ervoor dat Shanty, Tante Sergeant, Joda en ik tijdens het Koningsdag weekend in Utrecht zouden blijven om daar eens de boel op stelten te zetten.

Met voorbereidingen die al een week bezig waren omdat Shanty nogal allergisch is voor katten, en dat mijn huis een grote kattenhaar bende is, ben ik al stevig aan het dweilen en schoonmaken geslagen (naast elke dag stofzuigen. Zucht.).

De Tijn2012 wordt pas laat opgehaald. Joda biedt de nodige steun voor de inwendige mens en kookt een overheerlijke pasta (en een goede bodem voor mij, voor iemand die graag een drankje drinkt bij dit soort speciale aan gelegenheden is dat ook heel prettig). We bespreken ons plan nog eens door en dan vertrekt ze weer richting huis omdat voor haar deur de vrijmarkt al om 18:00u is begonnen.

Ik keutel wat. Ik twitter, facebook en whatsapp wat. Ik ruim wat op. Ik keutel wat verder. Want ach, ze komen toch  pas rond 21:00u.

Om 20:30u schrik ik me wezenloos door de gepersonaliseerde deurbel die ik nog steeds heb. Een afscheidscadeautje van de duifjes. Op standje gehoorbeschadiging gillen twee dames door mijn huis ‘’ Welkom in Utrecht Fiekje! Welkom in Utrecht Fiekje.’’ Ik laat mijn glas water vallen en sprint naar de voordeur. Tante Sergeant en Shanty zijn iets eerder dan gepland.

shanyentante‘’ Wijn dan maar?’’ roep ik vanuit de keuken terwijl ze in de tuin neerploffen.
Met mijn hoofd half door de deur opening zie ik ze naar elkaar kijken. Even stil. Een glimlach.
‘’ Ja doe maar!’’ Roepen ze in koor.
‘’Wit of rood?’’ Gil ik met mijn hoofd alvast in de koelkast het antwoord niet afwachtend. 

‘’ Doe maar wit!’’

Ik pak mijn lelijke Ikea glazen van een euro aangezien ik goede wijnglazen in een mum van tijd weet kapot te smijten. Met een mooie set doe ik gemiddeld een maand. Die lelijke kleine rotglazen van de Ikea krijg ik maar niet kapot op duistere wijze.

De discussie over naar de stad toe gaan wordt gevoerd. Ik heb 1 gammele fiets. Die nogal eng is. En een fiets met kinderzitje waar geen normaal vrouwmens met ook maar 1 bil in past. Taxi? Duur. Lopen? Pfoe. Fietsen? En van die fiets knallen? Pfoe. Laten we maar gaan lopen aangezien ik geprezen ben meteen huis wat op respectabele loopafstand van het centrum staat (mijn tempo lopen: 20 minuten. Tempo van de gemiddelde mens lopen: ruim 25. In dronken toestand lopen: ruim 35 minuten).
Lopen dus.

Met grof geweld word ik onder de douche gestuurd aangezien ik mijn ‘’mama kloffie’’ aan heb. Een bonte verzameling van pasta, sap, pindakaas en nog wat dingen die ik niet geheel meer kan thuis bengen hebben zich verzameld over mijn met zorg uitgekozen outfit. Ondertussen maken zij de kamer slaap klaar.

Als ik mijn moeder uiterlijk achter me heb gelaten lopen we de stad in. Na een paar minuten lopen stuitten we al op de vrijmarkt. Een dingetje van mij is dat ik graag tempo wil maken als ik een doel heb. Dat tempo is onmogelijk in een drukke mensen massa. Met als gevolg dat ik redelijk recalcitrant word. Na ruim een half uur bereiken we eindelijk het huis van Joda. Ik app. Ze is boven en we lopen door. Na een korte plaspauze en een bak koffie struinen we eindelijk door naar het grote feestgedruis. Huisgenoot+vriendin van Joda volgen is de missie van Tante Sergeant en mij. Vooral bier vinden. Alles behalve Grolsch want daar kunnen we beiden niet tegen.

Nou heb ik ook een grote liefde voor mensen kijken. Bij dit soort feestelijke aan gelegenheden zijn er rare mensen genoeg waar ik mijn commentaar ongecensureerd op uit laat. Ik kan multitasken. Bier zoeken en mensen kijken!

fiek en tante‘’Fiek!!!!!’’ Joda kijkt me aan met een blik hoe zij alleen kan kijken. Ik draai verschrikt om. Ik zie Joda kijken alsof haar zojuist is gevraagd in krokodillenpak in de Playboy te poseren.
‘’ Whut?’’ vraag ik haar.
‘’ Hij zei.. hij zei… hij zei… ieh! ‘’
Ik kan mijn lachen niet meer inhouden.
‘’Hij zei wat, Joda?’’
Ik zie een pruillipje (zoals ook alleen Joda dat kan).
‘’ Hij zei.. Tijgah, waar ga je naartoe?’’
Ik pies in mijn broek van het lachen.
‘’ Wat zei je tegen hem?’’ Vraag ik Joda.
‘’ Niks! Fiek, bah!’’
Ik krijg kamp in mijn kaken van het lachen.
‘’ Wat zei je tegen hem? Nou Tijgah, zeker niet naar jouw holletje?’’ Wetende dat haar dit over de zeik helpt.
‘’ Fieke! Nee! Hou op!’’
Ik zie dat ze haar lachen (beschaamd, dat wel) niet meer kan inhouden. We lopen verder en ik ben afgeleid. Bier! (ja mensen, dat drink ik ook, naast wijn!)

We komen uiteindelijk ergens in een steeg terecht waar de Hollandse carnavalskrakers de boventoon voeren. Tante Serg

eant en ik zingen uit volle borst mee (w
ant stiekem vinden wij die liedjes best grappig). We trachten Joda wat Nederlandse muziek te leren maar ze blijkt qua Nederlandse muziek onder een steen te liggen en hoofd schuddend geven we het maar op.

Na een tijdje dansen, mensen kijken, blèren, bier drinken en plas ophouden is het bijna onmogelijk om de plas op te houden. In de dichtstbijzijnde kroeg is de rij naar de W.C tot bijna buiten. Tante Sergeant en ik kijken elkaar benauwd aan. Spoed beraad!

We besluiten na een kort overleg te verkassen naar de kroeg waar we altijd heen gaan. Voor de drukte. Zijn we in ieder geval binnen. Nadat de watervallen zijn gelost bekijken we de boel even. We zijn in een groep 16 jarige tokkies beland. De reden waarom we hier altijd heen gaan is vanwege het oudere publiek. Maar vanavond voel ik me oud. Heel oud. Hoewel ik van korte rokjes houd, zijn naveltruitjes niet aan mij besteed (iets met kinderen baren). Na een tijd mijn ogen uitgekeken te hebben naar ‘’de-jeugd-van-tegenwoordig’’ kijken we elkaar allemaal vertwijfeld aan. Ik ben niet op zoek naar een Toyboy.  Het is wachten op de eerste die het hoge woord eruit brengt. 

‘’ Wat vinden jullie allemaal van gewoon naar huis gaan en morgen nog enigszins fris en fruitig zijn?’’. Drie opgeluchte hoofden schudden. Op naar huis!

Shanty en ik hebben een ding samen. Zin in frietjes na een avond stappen! Ook al hebben we niet veel gedronken. De zoektocht naar een snackbar is gestart. Na een tijd lopen vinden we een chinees die frietjes verkoopt. Snel naar binnen werken. Naar huis. En slapen!

Ontzettend blij ben ik de ochtend erna. Met dank aan het slaapritme van de Tijn2012. Om 08:00u ben ik wakker. Blij dat we het rustig aangedaan hebben de avond er voor (en dus zonder kater) stiefel ik zachtjes naar beneden. Zet ik koffie(iets wat onmogelijk is met mijn koffie apparaat want daar maak je zelfs een slechthorende nog mee wakker). En maak ik tante Sergeant wakker. Rond 08:45 u zitten we allemaal aan de koffie.

Shanty moet ‘s middags werken dus vertrekken Tante Sergeant en ik rond een uur of 14:00u naar Joda. Wederom lopend. Nog drukker dan de avond er voor en met een korte tussenstop voor bier halverwege, komen we weer in de straat van Joda aan. Op nog geen 50 meter voor het huis van Joda komen we viendin Skimp tegen die ook op de vrijmarkt staat. We kletsen wat. We vissen Joda op en vertrekken weer . Na een nog langere stop voor een pinautomaat bij de Appie (ruim 20 minuten) komen we weer in de echte drukte terecht. We dansen wat. We hebben lol. Eten weer frietjes. Drinken nog een biertjliefjese en huppelen rond. Joda besluit ons even te verlaten en tante Sergeant en ik gaan samen door en komen ergens op een plein met wel leuke dans muziek. We hebben lol zoals alleen wij dat kunnen (ordinair, hard en vooral voor ons heel grappig).

Ik zie een ietwat dik uitgevallen krullenbol op Tante Sergeant afstappen. Ze praatten wat en ik kan het helaas niet verstaan. Als hij weggaat stoot ik haar aan. ‘’Wat zei hij?’’ Vraag ik haar.
Ik zie twee ogen groot worden. Denken. Ik schuif mijn wenkbrauwen nog wat verder omhoog ‘’Nou?’’.
Tante Sergeant proest. Hakkelt: ‘’ Hij vroeg of ik een fulltime lekkerwijf ben!’’
We kijken elkaar aan. Wachten even. En bulderen dan van het lachen. De komende 3 minuten zijn nodig om bij te komen.
‘’ Lef heeft hij wel. Ik zou het er niet op kunnen doen.’’ Gier ik het uit.
‘’Fiek! Bah! Nee!’’
De groot uitgevallen krullenbol die niet bepaald moeders mooiste is (maar wel met mooie ogen) houdt Tante Sergeant als een aasgier in de gaten. Hij komt nog 3 keer terug. Tot het irritant begint te worden. Harde grapjes die niet voor een blog geschikt zijn worden gemaakt. We gaan weg.

We strijken neer op een terras. Kletsen. Kletsen. En krijgen dan honger. Voor de 3e keer dat weekend eten we frietjes.

Op onze sneakers doen we nog een dansje in de Winkel van Sinkel waar ik door zielig kijken gratis mag plassen van de wc meneer. Het voordeel van zo’n feest gebeuren i

poep

s dat iedereen er bagger uit ziet.
‘’ Fiek we moeten vaker uitgaan op sneakers. Dit is zo veel fijner dan hakken!’’

Ik beaam met wat slechte moves en na een tijd kachelen we naar huis.

We sluiten de avond af met een facebook conversatie terwijl we naast elkaar zitten.

 

 

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *