Terwijl ik mijn babybolide door de Only manoeuvreer (lees: probeer, die rottige winkels zijn nooit ingericht voor groot uitgevallen kinderwagens), valt mijn oog op een aanbieding die ik niet kan weerstaan. Zal ik? Zal ik passen? Stel nou dat hij past? Stel dat hij mooi zit? Hij is zo goedkoop?

Ik spit door de grote berg heen om mijn maat te vinden en parkeer de Tijn2012 voor het pashokje. Ik wurm me er in. Ik puf. Ik kreun. Ik steun. Ik hups. Ik hou mijn adem in. Ik vloek. Ik sjor nog een keer.

‘’ Gaat ‘ie goed, mamma?’’
De knoop schiet weer los en ik grinnik.
‘’ Ja lieverd, ik ben bijna klaar.’’
Ik hoor dat hij verder speelt en tuttelt met zijn auto’tje. Ik hou mijn adem nog een keer in, ik trek, ik kreun.
‘’ Mamma, honger!’’
En los. Zucht. Ik verslap weer.
‘’ Ja lieverd, mamma ook maar zodra ze deze broek heeft dicht gekregen mag ze de komende week niet meer eten.’’
‘’Mammaaaaaa….. honger!’’
Jengelt de Tijn2012.
Ik maak me boos en met het laatste stukje kracht in mijn vingers krijg ik de knoop vast.
Gelukt! Hij is aan! Ik ben verliefd. Hij zit als gegoten (ja zelfs na zoveel moeite, broeken altijd te klein kopen als je wil dat ze nog mooi strak om je poezelige bupsje blijven zitten).  Ik gris gelijk een andere kleur mee in dezelfde maat en ren naar de kassa.

De volgende dag herhaalt het gepuf, gekreun, gesteun en gehups zich weer. Gelukkig heb ik daar een bed en gaat het makkelijker. Met mijn adem ingehouden liggend op het bed krijg ik de knoop dicht. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Mijn lovehandle is met grof geweld in tweeën gesplitst. Maar met een wat losser truitje zie je daar niets van (hij gaat toch nog wat uitlopen dus dan heb ik in plaats van een gespleten lovehandle weer 1 exemplaar).

Een uurtje later knelt mijn lovehandle wat af en gaat het adem halen wat trager. Ik whats’app deze compleet nutteloze boodschap naar de PeperMannen in de hoop het gesprek ergens anders op te krijgen in plaats van politiek, stemmen en andere dingen waar ik me dit keer niet in verdiept heb.

‘’Knip erin, stretch erin en hoppa Fiek. Je bent een comfort Mommy!’’ Krijg ik als tip mee. Hoewel adem halen en geen afgeknelde lovehandles aantrekkelijk klinkt besluit ik ‘m toch maar heel te houden.
‘’ Een comfort mommy? Dat vind ik echt niet kunnen.’’ Reageert een andere PeperMan. Ik gniffel.

Een korte samenvatting/omschrijving van de Comfy Mommy:

‘’ Vrouwen die hun levensdoel vervuld zien nadat ze een kind gebaard hebben en dat tot na hun dood met een vette pens en een bak Ben&Jerry’s als een zeekoe op de bank leven. Kijkend naar Oprah of Dr. Phil.  Een shirt van de plaatselijke labrador vereniging (inclusief een patchwork van echte labrador haren), Crocs en een jogging broek. Van Nelle Zware shag rokend, terwijl ze rondfietst op haar elektrische Babboebakfiets ’’

Ik besluit mijn broek aan te houden door het beeld van de Comfy Mommy. Zoals ik eerder al wel geschreven heb krijg ik een beetje de kriebels van vrouwen die het ineens niet meer nodig vinden om zichzelf te verzorgen op het moment dat ze er kinderen uitgepoept hebben. Nergens voor nodig!

Ik schaam me een beetje. Ik herinner me ineens een gesprek wat ik met Tante Sergeant had toen net duidelijk was dat ik zwanger was.
‘’ Fiek, ik meen het hoor, je gaat NIET in joggingbroeken en wijde shirts lopen met een dikke buik hoor.’’
Ik kijk geschrokken.
‘’ Ben jij gek! Zwanger zijn is geen reden om je niet fatsoenlijk aan te kleden! Er zijn vast hele leuke zwangerschapskleren.’’

Ik kwam daar stevig van terug. Op het moment dat ik zwanger was, was ik niet meer voor rede vatbaar. Een tikkende tijdbom die elk moment kon uitbarsten onder invloed van een flinke dosis hormonen. Als je de auto aan de kant moet parkeren om uit het raampje te moeten kotsen omdat je zo misselijk bent, bij de drogist aan komt met een familie verpakking Rennies, beurse ribben hebt van een schoppend kind in je buik OF in je broek moet plassen op het moment dat je iets te hard lacht denk je dus niet meer aan uiterlijk. Stralen? Mijn kont. Een regelrecht drama van 9 maanden lang. En dan komt die bevalling ook nog (Maar, dat zal ik jullie besparen want je zult nooit meer gemeenschap willen hebben of ooit nog kinderen willen krijgen, en nee, dat deel vergeet je NIET ook niet na 2,5 jaar!).

Tante Sergeant heeft nog een keer gevraagd voor we weggingen om boodschappen te doen of ik die jogging broek met Puma’s aanhield. Voorzichtig. Alleen zo als zij het kan. Volgens mij heb ik haar zo lelijk aangekeken dat ze de rest van de auto rit niet meer durfde te praten. Een jaar later kreeg ik terug dat ik wel vrij hormonaal was. Alleen tijdens zwangerschappen mag je een Comfy Mommy zijn.

Van het ene uiterste naar het andere. De eerste keer dat iemand mij een MILF noemde struikelde ik over een stoeptegel, werd knalrood en keek ik achter me. Waar? Bij een MILF heb ik toch een beeld a la Heleen van Royen of Patricia Paay. In ieder geval een stuk ouder en strakker dan ik (even los van Heleen snap ik niet dat je het op Patricia kunt doen hoor).  In middels wordt die uitdrukking niet alleen meer gebruikt om een moeder in bed te krijgen maar gewoon ook uit vriendelijkheid om je ego op te krikken. En daar maak ik dan maar dankbaar gebruik van (ja dit klinkt naïef. Ik weet het.)

Zodra de Tijn2012 eruit was en ik na een paar weken van de Borstvoedingsmaffia verlost was lag de focus ook op: zo snel mogelijk weer terug naar mijn oude lichaam.

Ik heb mijn lichaam weer terug (nou bijna dan, ik hou nog steeds van lekker eten), draag weer torenhoge pumps, skinny jeans en ben een ware Picasso als ik mijn gezicht plamuur met make-up.

En zo kom ik op torenhoge hakken met knellende broek aan bij mijn geweldige Gastouder om de Tijn2012 op te halen. We stappen op mijn stalen mamma ros en als we thuis zen ren ik een wedstrijdje op mijn torenhoge hakken en knellende broek over het binnenplein.  Ik gooi hem over mijn schouder en we lopen samen hijgend naar binnen.

‘’Leuk mamma! Nog keer! Nog keer!’’
Ik glimlach.

Voor de belangrijkste man in mijn leven maakt het gelukkig helemaal niets uit.  Ik trek mijn knellende broek uit en wrijf over mijn vermoeide voeten.