Beste Eikel, Lieve lul, Trieste Zak, Geile Lapzwans..
Hoe is de aanhef van een brief naar iemand waarvan je walgt maar waar je eigenlijk een diepgeworteld medelijden mee hebt? Ik weet het eigenlijk niet. Beste? Nee, dat is het niet. Lieve? Geen idee of hij ook lief kan zijn. Trieste, ja dat wel.
We doen het maar gewoon zo:
Aan degene die het nodig vond om ongevraagd in mijn kruis te grijpen,
Gut, waar zal ik eens beginnen. Eigenlijk ben ik nog steeds flabbergasted. Verbouwereerd. Het ging zo snel. Ik zal even omschrijven waar de aanleiding van mijn brief aan jullie mannen vandaan komt.
Oudejaarsdag, 2015.
‘’Fiek, wil je nog wat drinken?’’ Schreeuwt Tante Sergeant in mijn oor. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Het is druk. Er hangt een gek sfeertje, maar niet ongezellig. We zijn in de kroeg waar we eigenlijk altijd heen gaan. Terwijl ik Tante Sergeant vanuit de verte aan zie komen met mijn biertje word ik van hot naar her geduwd. Het is heel druk met passerende mensen die zojuist het nieuwe jaar hebben ingeluid. Als we ons weer samen gevoegd hebben deinen we wat mee op de muziek. Ik geniet van het dansen.
Van achter voel ik twee armen om me heen slaan en er wordt een neus in mijn nek gedrukt. Mijn nekharen gaan overeind staan. Deze armen ken ik niet. Er vormt zich een knoop in mijn maag en ik word woedend. Ruw gooi ik de armen van me af en roep naar de gedaante dat hij op moet rotten. Ik vermijd het oog contact en kan niet goed zien wie het is. In de drukte is hij snel weer weg. Hevig geïrriteerd zet ik me er over heen. Blij dat Tante Sergeant het niet gezien heeft. We reageren nogal heftig als iemand het probeert te presteren aan 1 van ons te zitten. Ik kijk verder om me heen en hou alles nauwlettend in de gaten. Dronken mensen, heel veel dronken mensen. Nou moet ik zeggen dat ik zelf ook een borreltje op heb dus het nare gevoel is al snel verdwenen.
Tante Sergeant praat met haar Paereltje. Ik geniet ervan om twee gelukkige mensen te zien. Helemaal als het je wederhelft betreft. We maken er een traditie van oudejaarsdag samen te vieren. Al jaren. Ik ontspan al weer snel en kijk naar de twee verliefde mensen.
Als ik iets opzij ga voor iemand die er langs wil, voel ik een hand van mijn dijbeen naar mijn kruis grijpen. Ruw pakt hij me vast. Ik verstijf. Een vlaag misselijkheid overvalt me en ik kan me niet meer bewegen. Tante Sergeant kijkt me aan. Ik buig naar haar toe. ‘’ Ik word net vol in mijn kruis gegrepen.’’ Zeg ik stamelend met grote ogen. Ik ga haast aan mezelf twijfelen. Tante Sergeant flipt. Ze wordt woest. Ik weet niet meer wie het is. Ik kon het niet goed zien en het ging zo snel.
‘’ Maakt niet uit meis, het is al goed. Laat maar. Gewoon een vieze dronken zak. Kom we gaan nog wat drinken halen.’’ Probeer ik Tante Sergeant gerust te stellen. Terwijl we naar de bar lopen kijk ik vertwijfeld om me heen. Niet van plan om mijn avond te laten verpesten kijk ik wel steeds over mijn schouder. Tante Sergeant spreekt verhit het personeel aan. Met 3 man sterk worden we weer de menigte in meegenomen. Of ik hem kan aanwijzen. Ik twijfel, zeg dat ze het moeten laten omdat ik het niet zeker weet. Iemand vals beschuldigen vind ik niks. Tante Sergeant kijkt me doordringend aan, ‘’ gaat het goed Fiek? Wat een zakkenwasser. Lul. Klootzak. Viespeuk!’’ roept ze boos. Ik moet lachen. Ik weet dat als het bij haar gebeurt zou zijn ik precies hetzelfde zou reageren. ‘’ Haha, het gaat echt goed! Gewoon een dronken zak. Kom we gaan dansen!’’
Op tijd gaan we naar huis.
Als je dit leest he, wat denk je dan? Ik ben iemand die alles graag wil begrijpen. Heb je geen aandacht? Geen seks? Denk je dat vrouwen dit aantrekkelijk vinden? Denk je dat je ze zo voor je kan winnen? Krijg je er een kick van? Een adrenaline stoot? Ik probeer alle kanten te bekijken. Maar sorry, ik begrijp dit niet.
Laat me je uitleggen: ik ben niet vies van een beetje mannelijke aandacht, krijg deze graag. Ik ben tevreden over mijn lichaam en uiterlijk. Ben daar ook niet altijd bescheiden over. Ik kan seksueel getinte grapjes heel erg waarderen. Ik heb mijn onzekerheden maar daar heb ik mee leren leven. Ik heb geleerd voor mezelf op te komen. Om begrip voor mijn medemens te tonen. Maar begrip voor jou heb ik niet. Mijn lichaam is van mij, je hoort daar niet ongevraagd aan te zitten. Uitdagend gekleed of niet. Mooi of lelijk. Groot of klein. Ieder mens is uniek en prachtig. En baas over zijn eigen lichaam. Je blijft er van af.
Weet je dat door jouw gedrag je er niet populairder op wordt? Weet je dat er miljoenen vrouwen last hebben van jouw gedrag? Weet je dat er veel vrouwen zijn die zich er niet zo gemakkelijk overheen kunnen zetten? Weet je dat je mensen kan tekenen voor het leven met je acties? Weet je dat je met je actie een inbreuk pleegt op iemands privacy en eigenwaarde?
Een ding weet ik zeker. Je zult zelf wel geen eigenwaarde hebben. En daarom heb ik medelijden met je. Heel veel medelijden. Door mannen zoals jij ben ik ineens een voorstander van verplicht castreren.
Ik voel me niet vies. Ik voel me niet gekwetst. Ik durf nog lichamelijk contact met anderen aan te gaan. Ik voel me niet onzeker. Maar ik voel me wel boos. Na een aantal weken is mijn gevoel weggeëbd.
Terwijl de wijn rijkelijk vloeit in de kroeg waar we met z’n zessen zitten bepraten we de afgelopen tijd bij. Het komt weer ter sprake. Nogmaals vertellen Tante Sergeant en ik wat er op oudejaarsdag gebeurt.
We hebben het erover en er wordt geen goed woord gesproken over de daden. Ik ben van mening dat vrouwen net zo erg zijn en dit vast ook bij mannen doen. De eindconclusie is: dat het niet goed te praten is. We pakken onze jassen om nog even een dansje te maken. Met in mijn achterhoofd het gesprek kijk ik meer om me heen. De sfeer is wel goed maar ik word argwanend als ik mannen alleen zie staan, en me van top tot teen keuren.
Ik klets bij met een vriendin. ‘’ FIEK!!’’ hoor ik mijn vriendin roepen. Ik draai me snel om als ik haar hoor roepen.
‘’Is hij dezelfde als bij jou?’’ Vraagt ze me met grote ogen. Ik weet even niet wat ze bedoelt. Ze wijst een blonde jongen aan met een rood vest.
‘’Ehh zelfde als wat bedoel je?’’ Vraag ik ongerust.
‘’ Die jou bij je kruis greep met oudejaarsdag? Hij liep net langs en greep mij van onderen.’’ Zegt ze vertwijfeld en verbouwereerd. Mijn bloed begint te koken en er knapt wat bij me.
‘’ Weet je zeker dat hij het was? Want dan loop ik er nu heen en grijp ik hem bij z’n ballen en draai ik ze 360 graden.’’ Roep ik boos. Ik houd hem nauwlettend in de gaten. Ik sta te trillen op mijn benen van boosheid.
‘’ Nee ik weet het niet zeker.’’ Zegt ze. Samen turen we naar de mensen massa.
Ik wil er naar toe. Ondanks dat ik fel tegen geweld ben, alle soorten wil ik slaan. Heel hard slaan.
‘’ Fiek, laat maar..’’ Zegt ze terwijl ze mijn arm pakt.
We zetten ons eroverheen. Als we naar buiten lopen melden we het toch voor de zekerheid.
Wordt het normaal? Binnen een aantal weken de tweede binnen mijn lieve vrienden groep die op een nare manier wordt betast. Je zou denken dat door alle gedoe in Keulen iemand wel twee keer na denkt. Maar niet dus.
Ik hoop voor je dat je impotent wordt, dat je zonder verdoving gecastreerd wordt. Dat je nooit een vrouw meer kunt krijgen. Als ik je ooit weer tegen kom en weet wie je bent, zal ik jou grijpen. En hard.
Hatelijke groet,
Het was niet de eerste keer dat ik me opwond over dit soort dingen.