Met mijn handen in mijn zij sta ik voor mijn kledingkast. Vandaag maar eens wat zwangerschapskilo’s verbranden! De droom dat ik direct na mijn geboorte op mijn oude gewicht zit is helaas niet uitgekomen. Nou ben ik al wat kilo’s kwijt, maar zonder een corrigerend hemdje of broekje hier en daar ga ik de deur niet uit.
Hippe mamma
Met uiterste zorg stel ik mijn outfit samen. Ik hijs mezelf er in en kijk zuchtend naar mijn sneakers die door de verbouwing niet zo mooi meer zijn. Dit keer ben ik gelukkig niet eigenwijs en trek ze toch maar aan. De vorige keer dat ik zo’n eind liep zag ik er hipper dan hip uit. Helaas heb ik nog 3 dagen met open wonden op mijn voeten rond gestrompeld.
Ik pak de Tijn2012 in, haal mijn zonnebril uit het vet en stap de deur uit. Met een zonnetje op mijn gezicht stamp ik vrolijk weg.
Na mijn ruim half uur durende wandeling nader ik het winkelcentrum waar ik mijn boodschappen zal doen. Met brandende calorieën die het uitschreeuwen stap ik de Appie binnen.
Amperbroekie
Met mijn been probeer ik wat te wiebelen. Shit. Nou heb ik vanmorgen bij het zorgvuldig uitzoeken van mijn outfit toch een steekje laten vallen.
Het ene ondergoed is het andere niet. In dit geval een laatste uiterst charmant amperbroekie van de Hunkemöller. Afgewerkt met kant aan alle kanten.Een bepaald onderdeel van het amperbroekie behoort tussen de billen te zitten. Echter, dit deel is dusdanig ver gekropen dat ik bang ben dat mijn onderkant straks in tweeën splijt.
Bietjes
Ik loop bij de aardappels. Oei, te druk. Ik probeer de druk er nog af te halen met een hupsje. Even werkt het maar dan begint de lijdensweg van voren af aan. Ik krijg het er inmiddels warm van en raak geïrriteerd. Ik heb mijn lijstje nog niet afgewerkt. Ik ren de Appie door. Spiedend naar een rustig gangpad. Bij de bietjes houd ik halt.
Ik kijk om me heen, parkeer mijn babybolide voor me. Ik probeer het ding eruit te halen. Dit gaat best moeilijk met dank aan het corrigerende broekje met daarover heen een legging. Na wat gewoel, gedraai en gepluk lukt het me eindelijk. Opgelucht draai ik me om.
Ik kijk in de ogen van bovengemiddelde mooie man met donkere krullen en knalblauwe ogen. Hij heeft een perfecte kledingkeus maar bovenal perfecte schoenen.
‘’lukt het?’’ vraagt hij.
Ik word roder dan het roodst potje bietjes.