Terwijl ik net van plan ben om op de fiets te stappen gaat mijn telefoon. Prive nummer. Toch
maar opnemen.
”Goedemorgen met Annelies van de Volkskrant. Spreek ik met mevrouw van Olst?”
Hoor ik aan de andere kant van de lijn. Ik krijg spontaan de kriebels. Niet weer hè.
Ik wacht even. ”Ja, daar spreek je mee.” Zeg ik vertwijfeld.
” Fijn! Dan heb ik meteen de goede persoon te pakken. Ik hoop dat ik niet al te ongelegen bel. Ik bel namelijk met een hartstikke leuk aanbod en het kost maar twee minuten van uw tijd. Mag ik u even storen om uit te leggen waar ik voor bel?” Ratelt Annelies door in een tempo waar Max Verstappen nog een puntje aan kan zuigen.
Hartstikke leuk
”Nou Annelies, dat ligt er aan waar je voor belt. Ik ben twee jaar geleden namelijk een aantal weken gestalkt naar aanleiding van een proef abonnement wat ik toen had, en ondanks het bel-me-niet-register bleven je lieve collega’s me maar bellen. Zelfs tot keer 3 keer in de week toe.”
Ratel ik in hetzelfde tempo terwijl ik ongeïnteresseerd naar mijn nagels kijk.
” Oh, dat is heel vervelend mevrouw van Olst. Maar ik bel met een hartstikke leuke aanbieding. Geheel vrijblijvend en er zitten geen kosten aan verbonden. Omdat u ooit een proef abonnement hebt gehad mag ik u geheel vrijblijvend een bedankje aanbieden. Twee weken de Volkskrant. Klinkt dat niet hartstikke leuk?” Bij het uitspreken van de zin ‘klinkt dat niet hartstikke leuk’ welke op zo’n gekunstelde manier wordt benadrukt schieten mijn nekharen overeind.
Bochel
” Nou Annelies, dan ga ik je meteen even onderbreken. Momenteel woon ik bij mijn ouders. Daar hebben we de Volkskrant al. Dus twee kranten op een adres lijkt me een beetje overbodig, ook niet goed voor het milieu. Bovendien krijg ik het gevoel dat de bezorger al met een bochel rond loopt van al die kranten want hij bezorgt steeds later. Iets wat ik best vervelend vind voor mijn moeder, die lees namelijk zo graag de krant nog voor ik of mijn zoontje opstaat. Je dochter en kleinzoon in huis hebben is niet niks, begrijp je, Annelies.”
Het is even stil aan de andere kant van de lijn.
”Oh……. ehh.. maar u mag zelf kiezen wanneer u het wilt laten ingaan?” Zegt Annelies met een lichte sidder in haar stem.
” Kijk, Annelies. Ik weet het goed gemaakt. Als jij nou eens een huis voor mij regelt in Amersfoort. Minimaal een slaapkamer en met een huur van maximaal 710,66 euro. Dan neem ik een abonnement op de Volkskrant. Klinkt dat niet hartstikke leuk?”
Waarbij ik even de nadruk leg op ‘klinkt dat niet hartstikke leuk’.
” Ehh… ik denk dat dat niet helemaal binnen mijn macht ligt mevrouw van Olst. U mag het proef abonnement ook cadeau doen aan iemand anders? Het hoeft niet perse op uw eigen adres?”
Vertelt Annelies me terwijl ze steeds langzamer begint te praten.
Deal
” Nee Annelies, de deal is dat jij een huis voor me regelt. Dán neem ik een abonnement op de Volkskrant en geniet ik elke morgen met een kopje koffie van de krant en ben ik je eeuwig dankbaar. Dát klinkt nou hartstikke leuk. Maar uit je reactie begrijp ik dat dat helaas niet in je macht ligt dus wil ik je nu graag nog even wijzen op de wet telemarketing en het bel me niet register. Werk ze nog even Annelies, geniet vanavond ook lekker nog even van de zon.”
Zeg ik vrolijk terwijl ik even van mijn ene been op mijn andere been huppel.
” Ehh… dankjewel mevrouw van Olst.”
Vrolijk hang ik de telefoon op.