Terwijl ik haar gehaast zie aan komen fietsen geef ik een seintje naar haar kind. ‘’Lieverd, pak je spullen maar vast. Volgens mij heeft mamma haast.’’ Haar kind luistert, loopt naar binnen en pakt haar spullen.
Terwijl ik haar tegemoet loop voor een overdracht hijgt ze nog even.
‘’ Ehh, ja, ehh hoe heet je ook alweer? Ik had laatst met je collega even overlegd maar ben jullie namen even kwijt. Er zijn zoveel medewerkers bij jullie, ik houd al die namen niet meer bij.’’
Zegt ze haastig.
Ik vertel haar geduldig met een vriendelijke glimlach voor de 3e keer die maand mijn naam. En die van mijn collega.
Ik beantwoord haar administratief gerelateerde vraag naar tevredenheid. Ik geef aan wat haar dochter gedaan heeft, met wie ze gespeeld heeft, of ze goed gegeten heeft en vraag haar dochter nog even of zij ook vond dat het een goede dag was.
‘’ Ja leuk juf! Mag ik morgen mijn etuitje afmaken samen met jou?’’
‘’ Geef je de juf even een high five?’’ Vraagt haar moeder.
In plaats van een high five krijg ik een knuffel. Ik geef haar een aai over de bol en wens haar succes met haar voetbal wedstrijd aankomend weekend.
Met ruim 8 jaar ervaring in de kinderopvang ben ik gewend geraakt aan ouders die ondanks, dat ik hun kind soms wel 3 dagen in de week zie (en soms al jaren op de groep heb), mijn naam niet kennen.
Op een groep in de buitenschoolse opvang zitten meestal toch minimaal 20 kinderen met twee medewerkers. Niet elk kind komt elke dag dus komt het er toch al gauw op neer dat je in een week ruim 60 tot 80 verschillende kinderen ziet Al die kinderen kennen wij bij naam. We kennen van de meeste kinderen ook de achternaam. We weten per kind op welke school hij of zij zit. We weten de leeftijd.
Maar het belangrijkste: we weten van elk kind de hobby’s, of ze gescheiden ouders hebben, of ze liever worst of kaas eten, of ze allergisch zijn, of ze broertjes of zusjes hebben, of ze een zelfstandigheidscontract hebben en wanneer ze jarig zijn.
Dagelijks vegen wij de stront van billen van andermans kinderen, geven we kusjes op pijnlijke plekken, plakken we pleisters, geven we kinderen te eten, halen we een zakdoek over de neus, houden we in de gaten of iedereen het naar het zin heeft, bereiden we leuke activiteiten voor, vlechten we opnieuw het haar als dat nodig is, geven we het een knuffel als het verdrietig is, leven we mee bij dingen die thuis of op school gebeuren, brengen we normen en waarden bij, leggen we uit en wijzen we terecht als een kind iets doet wat niet door de beugel kan, maken we zaken bespreekbaar en luisteren we naar verhalen die ze te vertellen hebben.
We behandelen de kinderen alsof het onze eigen kinderen zijn.
We volgen studies, doen cursussen, EHBO’en en BHV’en er op los, vergaderen, voeren elke dag een enorme administratieve rompslomp uit en daarnaast proberen we klantgericht te werken en ons in bochten en wegen te wringen om aan de behoeftes en wensen van de klant te voldoen.
En ook ik krijg elke maand de rekening op de mat van de kinderopvang. Ook ik schrik elke keer weer van het bedrag wat ik moet overmaken. En nee, ik heb geen goede baan want ik voel de bezuinigingen in de kinderopvang ook. Ik word daar net als zoveel pedagogisch medewerkers ook de dupe van.
Maar als ik zie dat mijn zoon behandeld wordt als een eigen (klein)kind, mijn gastouder de nagels van mijn kind knipt omdat ze weet dat ik het een kutklus vind, ik van haar leer dat mijn kind meer een pasta eter is dan een aardappel,vlees en groente kind, dat ze voor de zoveelste keer op het laatste moment bijspringt omdat ik weer eens een vergadering ben vergeten, dat ze onthoud dat ik jarig ben of een belangrijk gesprek heb, dat ze even wat gel in zijn haren doet omdat ik steeds vergeet om met hem naar de kapper te gaan en dat ik tijdens het ophalen hoor dat ze zo gek op hem is, of dat ze even een berichtje stuurt op haar vrije dag om te informeren hoe het met hem is omdat hij de dag ervoor ziek is opgehaald bij haar en als ik hem kom halen en hij niet mee naar huis wil omdat het er te leuk is, dan vind ik dat onbetaalbaar. Dat is niet in geld uit te drukken.
Als je zo iets simpels als een voornaam niet kunt onthouden. Dan snap ik dat je kinderopvang te duur vindt. Dan besef je niet wat voor goud je in handen hebt. Hoe hard al die medewerkers dagelijks werken om jouw kind op te voeden(en denk ook eens aan de mensen in het MT en op kantoor!)
Het is vervelend om in een persoonlijk gesprek te horen van ouders dat ze balen van al die wisselende gezichten en de te dure kinderopvang terwijl ik gister nog in tranen was omdat het contract van een fijne en goede collega niet verlengd is vanwege de bezuinigingen. Ga niet zeuren over de kosten terwijl ik die middag met klotsende oksels aan de hoge eisen van een GGD inspectie moet voldoen. Ga niet zeuren over dat kinderopvang te duur is terwijl ik me door bezuinigingen in bochten en wegen moet wringen er toch elke dag onder grote werkdruk weer een leuke middag van te maken.
Een hele groep mensen die elke dag voor JOUW kind zorgt. Dat is toch onbetaalbaar?
PS: ik wil niet alles over een kam scheren. Er zijn er een hele hoop die je dankbaar zijn, die informeren, stimuleren, van je leren en die je naam wel kennen.
Zo waar fieke! Mooi geschreven!!
Dankje!!
ik weet hoe je heet hoor Fiek! Maar ik hoor wat je zegt en helaas is de kinderopvang inderdaad duur, maar ook zó fijn dat het er is, niet alleen voor mij maar ook zeker voor mijn kind. Die wil elke dag wel naar de juf en meester (waar jij voorheen ook deel van uitmaakte). En ik hoor zo veel over wisselende PM-ers, misschien heb ik geluk dat het bij ‘ons’ vrij stabiel is. Anyway, je bent een topper! X
Ha Monique, Gelukkig, wat ik al zei, gelukkig zijn er een hele hoop ouders die wel dankbaar en betrokken zijn! Het is op sommige locaties vrij stabiel. Die hebben allemaal een vast contract gelukkig! Ik vind het ook duur, ik schrik echt elke maand. Maar sommige mensen kijken te weinig naar wat, wie en alles wat er bij komt kijken. Overheid moet eens wat gaan doen 😉 . Lijkt me de beste oplossing!
Ey Fiek,
FANTASTISCH!!
ik ben nog steeds fan van je blogs!
ga zo door!
x jennifer..
Dankjewel!! XX
Zo herkenbaar !
” Bedankt voor het oppassen” ook zo’n fijne opmerking aan het einde van een heftige dag.
Ik mis in het stukje nog de belangrijke functie die pedagogisch medewerkers hebben bij het signaleren van ontwikkelingsachterstanden. Daar waar ouders vaak blind zijn voor het feit dat hun kind hulp nodig heeft , zijn het juist pedagogisch medewerkers die ” kinderen die opvallen” eruit pikken en door kunnen verwijzen. Ondertussen worstelen ze met kinderen die vormen van ADHD , autistische stoornissen , gehoorproblemen , taalachterstanden, etc, etc.
Op de basisschool zijn daar rugzakjes voor, maar in de kinderopvang bestaat alleen de leidster-kind ratio .
Hoe lastig ook: de pedagogisch medewerker dealt ermee.
PS Ze vindt het meestal nog leuk ook 😉
Dank voor je mooie reactie! Je hebt absoluut een punt! Daar zijn ook al die bijscholingen voor. Mijn Blog werd alleen wel erg lang al en moet zeggen dat ouders met kinderen met een ontwikkelingsachterstand vaak heel erg positief over de kinderopvang zijn. De klant die een ”gemiddeld” (ieder kind is uniek uiteraard maar zonder een labeltje) stelt hogere eisen. Vandaar dat ik het niet benoemd hebt maar vind je reactie een hele mooie toevoeging aan mijn blog en hoop dat mensen deze reactie dan ok lezen!
Beste Fieke,
Helemaal mee eens dat kinderopvang onbetaalbaar is! Mijn dochter is mij alled waard, dus zeker een zorgzamme, lueve en leerzame opvang. Onze leidsters zijn grweldig en ik ken ze nog bij naam ook! De bezuinigingen in de opvang merk je wel. Bij het brengn en halen van de kinderen is er eigenlijk niet zoveel tijd om even te praten hoe het gaat, omdat het hartstikke druk. Constant wisselende gezichten is helemaal niet prettig, het moeten van collega’s ook zeker niet!
Ik waardeer echt hie mijn dochter wordt opgevangen en besef me dat het hard werken is voor de leidsters. Dat het enorm duur is mag door de overheid nog wel eens aangeoakt worden.
Wat mij verbaasd aan jouw verhaak is je gebruik van een gastouder. Volgens mij is de komst van al die gastouders ook een bekangrijke reden dat de opvang minder goed draait en er ontslagen vallen. Doe je je eiegn collega’s nu dan niet tekort?
Dag Kristel,
Dankjewel voor je reactie! Leuk om te lezen! Ik hoop dat de overheid nog eens wakker geschud wordt van alle bezuinigingen. Hoewel we elke keer wel weer een stapje vooruit gaan. Helaas voor veel (kleine) kinderopvang organisaties al te laat..
Jammer genoeg gaat het in de gastouderopvang ook slecht. Daar is ook veel terugloop. De concurrentie is daar ook moordend omdat veel gastouders hun eigen tarieven en voorwaarden mogen bepalen. Ik ken er verschillende die lang niet vol zitten en met het handen in het haar. De eisen zijn daar de afgelopen jaren heel erg aangescherpt waardoor het ook lastiger wordt om gastouder te worden.
Ik zelf heb een gastouder omdat er geen kinderdagverblijf is wat open is tot de tijd dat ik Tijn eindelijk kan halen (ik werk zelf tot 18:30, mijn opvang loopt door tot 19:00 met eventueel uitloop mocht dat nodig zijn. Een KDV is dicht rond 18:00/18:30 en aangezien ik alleenstaande moeder ben lukt het me niet altijd om iemand anders te vinden om hem op te halen als ik te laat ben, omdat ouders op mijn eigen locatie hun kinderen te laat ophalen). Daarnaast kan ik bij een KDV helaas geen halve dagen afnemen met af en toe extra uren voor mijn eigen werk. Ik werk flexibel en mijn gastouder is heel flexibel. Als ik hele dagen zou werken zou hij ook gewoon naar het KDV gaan.
De Gastouderopvang is nog steeds in grote minderheid. De bezuinigingen van de overheid is de belangrijkste reden dat (dag)opvang en sich ‘slecht’ draait. Het is ook een persoonlijke keuze van veel mensen om te kiezen voor kleinschaligheid of juist niet. Tot op heden bijt het elkaar volgens mij niet. Valt allemaal onder dezelfde noemer en helaas gaat het overal slecht…
Mooi berichtje!! en heel fijn dat je gastouders ook waardeert en ziet als volwaardige kinderopvang! Super!
Pingback: Recycle onderwijs - SpeciFieke